Όταν ρώτησε: «Που τον έχετε βάλλει;» δάκρυα ήλθαν στα μάτια του Κυρίου μας. Αυτά τα δάκρυα ήσαν σαν τη βροχή, ο Λάζαρος σαν σπόρος, και το μνήμα σαν γη. Φώναξε με βροντερή φωνή, ο θάνατος τρόμαξε στο άκουσμά του, ο Λάζαρος αναπήδησε σαν σπόρος, βγήκε και προσκύνησε τον Κύριο ο οποίος τον ανάστησε. Ο Ιησούς … ξανάδωσε τη ζωή στο Λάζαρο και ο θάνατος στη θέση του, επειδή, μόλις τον έβγαλε από το μνήμα και πήρε τη θέση του στο τραπέζι, ο ίδιος θάφτηκε συμβολικά με το λάδι που η Μαρία έχυσε στην κεφαλή του (Μτ. 26,7). Η δύναμη του θανάτου που είχε θριαμβεύσει από τέσσερις μέρες τώρα, καταρρακώθηκε… ώστε ο θάνατος να γνωρίσει ότι είναι εύκολο στον Κύριο να τον νικήσει την Τρίτη ημέρα…, η υπόσχεσή του είναι αληθινή: είχε υποσχεθεί ότι ο ίδιος την Τρίτη ημέρα θα αναστηθεί (Μτ. 16,21)… Ο Κύριος απόδωσε τη χαρά στη Μάρθα και στη Μαρία κεραυνοβολώντας την κόλαση για να φανερώσει ότι ο ίδιος δεν θα είχε κρατηθεί από το θάνατο για πάντα… Τώρα, κάθε φορά που θα πει κάποιος ότι είναι αδύνατο να αναστηθεί την Τρίτη ημέρα, ας κοιτάξει εκείνον που ανάστησε την τέταρτη ημέρα… «Πλησιάσετε και σηκώσετε την πέτρα». Τι λοιπόν, εκείνος που ανάστησε ένα νεκρό και του έδωσε τη ζωή δεν θα μπορούσε να ανοίξει το μνήμα και να σηκώσει την πέτρα; Εκείνος που είπε στους μαθητές του: «Αν έχετε πίστη σαν το κόκκο σιναπιού, θα πείτε σ’ αυτό το βουνό: «άλλαξε θέση και θα αλλάξει» (Μτ. 17,20), δεν θα μπορούσε με μια λέξη να μεταθέσει την πέτρα, που έκλεινε το μνήμα; Και βέβαια, θα μπορούσε να μετακινήσει την πέτρα με το λόγο του, εκείνος του οποίου η φωνή, όταν ήταν κρεμασμένος στο σταυρό, έσπασε τις πέτρες και τα μνήματα (Μτ. 27,51-52). Αλλά, επειδή ήταν ο φίλος του Λαζάρου, είπε, «Ανοίξτε ώστε η μυρωδιά της σήψης να σας χτυπήσει, και λύσετέ τον, εσείς που τον τυλήξατε με το σουδάριο, για να γνωρίσετε καλά εκείνον που είχατε θάψει».
↧