Η χαρά του Ευαγγελίου γεμίζει την καρδιά και όλη τη ζωή εκείνων που συναντούν τον Ιησού. Όσοι σώζονται από Εκείνον απελευθερώνονται από την αμαρτία, από τη θλίψη, από το εσωτερικό κενό, από την απομόνωση. Με τον Ιησού Χριστό η χαρά γεννιέται και ξαναγεννιέται πάντοτε… Ο μεγάλος κίνδυνος του κόσμου σήμερα, με τη μεγάλη προσφορά της κατανάλωσης πολλαπλής και συνθλίβουσας είναι μια θλίψη εγωκεντρική που προέρχεται από μια καρδιά καλά ενθρονισμένη και τσιγκούνα, της επιδίωξης, άρρωστης για επιφανειακές απολαύσεις, με την απομονωμένη συνείδηση. Όταν η πνευματική ζωή κλείνεται στα δικά της συμφέροντα, δεν υπάρχει πλέον θέση για τους άλλους, οι φτωχοί δεν έχουν καμιά θέση, δεν ακούει πλέον τη φωνή του Θεού… Ακόμη και οι πιστοί διατρέχουν αυτό τον κίνδυνο… Προσκαλώ κάθε χριστιανό, σε όποιο τόπο ή κατάσταση και αν βρίσκεται, να ανανεώσει αμέσως σήμερα την προσωπική συνάντησή του με τον Ιησού Χριστού ή, τουλάχιστο, να πάρει την απόφαση να αφήσει το Χριστό να τον συναντήσει, να τον αναζητά καθημερινά, ασταμάτητα. Δεν υπάρχει λόγος για τον οποίο κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι αυτή η πρόσκληση δεν είναι γι αυτόν, διότι «κανένας δεν αποκλείεται από τη χαρά που μας φέρνει ο Κύριος» (Πάπας Παύλος 6ος). Όποιος διακινδυνεύει, ο Κύριος δεν τον απογοητεύει, και όταν κάποιος κάνει ένα μικρό βήμα προς τον Ιησού, ανακαλύπτει ότι ο Κύριος περίμενε ήδη με ανοιχτά χέρια τον ερχομό του. Είναι η στιγμή για να πει στον Ιησού Χριστό: «Κύριε, έκανα λάθος, με χίλιους τρόπους απέφυγα την αγάπη σου, αλλά όμως είμαι εδώ ακόμη μια φορά για να ανανεώσω τη διαθήκη μαζί σου. Κύριε σε έχω ανάγκη.Εξαγόρασέ με ακόμη μια φορά, Κύριε, δέξου με ακόμη μια φορά στα λυτρωτικά χέρια σου». Το γεγονός της επιστροφής μας σ’ Αυτόν μας κάνει τόσο καλό, τη στιγμή που είμαστε χαμένοι!... Ο Θεός δεν κουράζεται ποτέ να συγχωρεί: απεναντίας είμαστε εμείς που κουραζόμαστε να ζητούμε την ευσπλαχνία του. Εκείνος που μας κάλεσε να συγχωρούμε «εβδομήντα φορές επτά» (Μτ. 18,22) μας δίνει το παράδειγμα … : επανέρχεται να μας φορτωθεί στους ώμους του τη μια φορά μετά την άλλη (Λκ. 15,5). Κανένας δεν θα μπορέσει να μας αφαιρέσει την αξιοπρέπεια που μας παραχωρεί αυτή η απέραντη και αμετάκλητη αγάπη. Μας επιτρέπει να σηκώσουμε κεφάλι και να ξαναρχίσουμε, με μια αγάπη που δεν μας απογοητεύει ποτέ και η οποία μπορέι πάντοτε να μας ξαναδώσει τη χαρά.
↧