Εξ αιτίας της αμαρτίας, εσύ ο αθώος, Στάθηκες εμπρός στο δικαστήριο για τον καταδικασμένο, Όταν θα επανέλθεις με τη δόξα του Πατέρα, Μην με κρίνεις μαζί του. Σε γέμισαν με την ιεροσυλία της προσβολής Εξαιτίας της εντροπής του πρώτου δημιουργημένου ανθρώπου, Σβήσε την εντροπή των αμαρτιών του αδιάντροπου, Με την οποία σκέπασα το πρόσωπό μου… Ντύθηκες την πορφύρα, ‘Έβαλες πάνω σου το κόκκινο μανδύα Ως ατιμωτικό και μια προσβολή, Όπως σκέπτονταν οι στρατιώτες του Πόντιου Πιλάτου (Μτ. 27,28) Βγάλε από πάνω μου το μαρτύριο της αμαρτίας, Τον κόκκινο μανδύα, χρώμα του αίματος, Και ντύσε με, με χαροποιό ένδυμα Με το οποίο είχες ντύσει τον πρώτο άνθρωπο. Κλείνοντας το γόνατο, σε περιγελούσαν, Περιγελώντας σε, περιέπαιζαν, Βλέποντας αυτό οι ουράνιες στρατιές Προσκυνούσαν με φόβο. Υπέφερες όλα αυτά ώστε από τη φύση μας, από τον Αδάμ Να αφαιρέσεις την εντροπή από το φίλο της αμαρτίας, Ώστε απ0ό την ψυχή μου, από τη συνείδησή μου, Μα βγάλεις την εντροπή, γεμάτη θλίψη… Μέσα από ολόκληρο το σώμα σου Και σε όλα τα μέρη των μελών σου Δέχτηκες τα τρομερά χτυπήματα της φλαγγέλωσης Μετά την απόφαση του κριτή, Εγώ που από τα πόδια μέχρι την κεφαλή Υποφέρω από αβάσταχτους πόνους, Θεράπευσέ με εκ νέου, μια δεύτερη φορά, Όπως με τη χάρη της πηγής του βαπτίσματος. Για αντάλλαγμα για τις αγκάθες της αμαρτίας, Που έκανε την κατάρα να φυτρώσει (Γεν. 3,18), Πάνω στην κεφαλή σου αγκάθινο στεφάνι τοποθετήθηκε Από τους εργάτες του αμπελώνα της Ιερουσαλήμ (Μτ. 21,33…). Βγάλε από πάνω μου τα αγκάθια της αμαρτίας, Που ο εχθρός φύτεψε μέσα μου, Και θεράπευσε μέσα μου το δάγκωμα από την πληγή Ώστε τα στίγματα της αμαρτίας να αφαιρεθούν.
↧