«Σας ικετεύω δια του ελέους του Θεού» (Ρωμ. 12,1): Ο Παύλος απευθύνει ένα ερώτημα, ή καλύτερα δια του Παύλου, ο Θεός απευθύνει ένα ερώτημα, εκίνος που επιθυμεί περισσότερο να τον αγαπούν παρά να τον φοβούνται. Ο Θεός απευθύνει ένα ερώτημα, γιατί επιθυμεί περισσότερο να είναι Πατέρας παρά Κύριος … Άκουσε τον Κύριο που ζητά [μέσω του Υιού του]: «Καθημερινά, λέει, έτεινα τα χέρια». Τείνοντας τα χέρια δεν σημαίνει απευθύνω ένα αίτημα; «Έτεινα τα χέρια». Προς ποιον; «προς το λαό». Σε ποιο λαό ; ένα λαό όχι μόνο άπιστο αλλά «επαναστάτη». «Έτεινα τα χέρια»: ανοίγει τα χέρια του, πλαταίνει την καρδιά του, παρουσιάζει το στήθος του, προσφέρει τον κόλπο του, καθιστά ολόκληρο το σώμα του ένα καταφύγιο, για να δείξει με αυτή την παράκληση σε ποιο βαθμό είναι πατέρας. Άκουσε το Θεό που ζητά ακόμη: «Λαέ μου τι σου έκανα ή σε τι σε λύπησα»; (Μιχ. 6,3).Δεν θέλει να πει: «Αν η θεότητά μου σου είναι άγνωστη, δεν αναγνωρίζεις τη σάρκα μου; Δείτε, δείτε σ’ εμένα το σώμα σας, τα μέλη σας, τα σπλάχνα σας, τα οστά σας, το αίμα σας ! Και αν φοβόσαστε αυτό που είναι του Θεού, γιατί δεν αγαπάτε αυτό που ανήκει σ’ εσάς; Αν αποφεύγετε τον Κύριο, γιατί δεν τρέχετε προς τον Πατέρα; «Αλλά το μεγαλείο του Πάθους του Υιού μου, του οποίου είσαστε η αιτία, σας ντροπιάζει μήπως. Μη φοβόσαστε! Ο σταυρός αυτός δεν είναι η κρεμάλα μου, αλλά η κρεμάλα για το θάνατο. Αυτά τα καρφιά δεν ακινητοποιούν τον πόνο μέσα μου, αλλά αυξάνουν περισσότερο μέσα μου την αγάπη μου για εσάς. Αυτές οι πληγές δεν προκαλούν σ’ εμένα κραυγές, αλλά σα φέρνουν περισσότερο στο βάθος της καρδιάς μου. Ο διαμελισμός του σώματός μου, προσφέρει μια πιο πλατειά θέση στα σπλάχνα μου, δεν αυξάνουν το μαρτύριό μου. Δεν χάνω το αίμα μου, το χύνω για να πληρώσω το δικό σας. «Ελάτε, λοιπόν, επανέλθετε, αναγνωρίσετε σ’ εμένα ένα πατέρα που βλέπετε να αποδίδει καλό αντί κακού, αγάπη για την αδικία, μεγάλη τρυφερότητα για αυτές τις πληγές».
↧