Η ειρήνη είναι ένα δώρο της ανάστασης του Χριστού. Στο κατώφλι του θανάτου, δεν δίστασε να δώσει αυτή την ειρήνη στο μαθητή που τον πρόδιδε. Αγκάλιασε τον προδότη όπως αγκαλιάζει ένα πιστό φίλο. Μη νομίζεται ότι ο ασπασμός που ο Ιησούς έδωσε στον Ιούδα Ισκαριώτη ήταν εμπνευσμένο από άλλο συναίσθημα από την αγάπη. Ο Χριστός γνώριζε ήδη ότι ο Ιούδας θα τον πρόδιδε. Γνώριζε αυτό που σήμαινε αυτό το σημείο της αγάπης, αλλά δεν το απέφυγε. Ιδού η φιλία: σ’ αυτόν που βαδίζει προς το θάνατο, δεν αρνείται ένα τελευταίο εναγκαλισμό προς τα προσφιλή πρόσωπα, δεν αποτρέπει αυτό το τελευταίο σημάδι αγάπης. Αλλά ο Ιησούς έλπιζε ότι αυτή η χειρονομία θα συγκλόνιζε τον Ιούδα και ότι εντυπωσιασμένος από την καλοσύνη του, δεν θα πρόδιδε εκείνον που αγαπούσε, δεν θα πρόδιδε εκείνον που αγκάλιαζε. Αυτός ο ασπασμός επιτράπηκε ως δοκιμασία: αν έδινε προσοχή, θα ήταν ένας δεσμός ανάμεσα στον Ιησού και το μαθητή του. Αν ο Ιούδας πρόδιδε, αυτός ο εγκληματικός εναγκαλισμός απόβαινε η αιτία να κατηγορηθεί ο ίδιος. Ο Κύριος του είπε: «Ιούδα είναι με ένα φιλί που προδίδεις τον Υιό του ανθρώπου;» (Λκ. 22,48). Που υπάρχει μηχανορραφία εχθρική; Που κρύβεται η πονηριά; κάθε κρυφό έρχεται στο φως. Ο προδότης προδίδεται ο ίδιος πριν να προδώσει το δάσκαλό του. Προδίδεις τον Υιό του ανθρώπου με ένα φιλί; Με τη σφραγίδα της αγάπης, πληγώνεις; Με τη χειρονομία της τρυφερότητας, χύνεις αίμα; Με το σημείο της ειρήνης, φέρνεις το θάνατο; Πες μου τι είδους αγάπη είναι αυτή; Δίνεις ένα φιλί και απειλείς; Αλλά με αυτά τα φιλιά με τα οποία ο δούλος προδίδει τον Κύριό του, ο μαθητής το δάσκαλό του, ο εκλεκτός το δημιουργό του, αυτά τα φιλιά δεν είναι φιλιά, αλλά δηλητήριο.
↧