Δεν θέλω πλέον, ω άφατο Φως, αιώνιε Πατέρα, ούτε η επιθυμία μου να κουραστεί να αναζητώ την τιμή σου και τη σωτηρία των ψυχών, ούτε τα μάτια μου να στειρέψουν, σου ζητώ ώστε με τη θεία χάρη σου να γίνουν δύο ποτάμια που πηγάζουν από εσένα, ωκεανέ ειρήνης. Αίνος, αίνος σ’ Εσένα, Πατέρα, γιατί απάντησες στο αίτημά μου ακόμη και σε ότι αγνοούσα, ακόμη και σε ότι δεν είχα ζητήσει. Δίνοντάς μου να κλαίω, με προσκάλεσες να προσφέρω όλες τις επιθυμίες μου, γλυκές, ερωτικές, αγωνιώδεις και τις προσευχές μου ταπεινές και συνεχείς. Σου ζητώ τώρα να σπλαχνιστείς τον κόσμο και την αγία Εκκλησία σου. Σε ικετεύω να εκπληρώσεις αυτό που με κάνεις να ζητώ … Μην αργείς πλέον να σπλαχνιστείς τον κόσμο, δέξου να εκπληρώσεις την επιθυμία των δούλων σου. Είσαι εκείνος που τους κάνει να φωνάζουν, άκουσε τη φωνή τους. Η αλήθειά σου είπε ότι να καλέσουμε θα βρούμε ανταπόκριση, αν χτυπήσουμε, θα μας ανοιχτεί, και αν ζητούμε θα μας δοθεί (Λκ. 11,9). Αιώνιε Πατέρα, προς εσένα οι δούλοι σου κραυγάζουν ευσπλαχνία. Απάντησέ τους, λοιπόν.
↧
