Οι αισθήσεις είναι περίεργες : η πίστη δεν θέλει να γνωρίζει τίποτα, θα ήθελε..να περάσει όλη τη ζωή της δίπλα στο αρτοφόριο. Οι αισθήσεις αγαπούν τα πλούτη και τις τιμές, η πίστη τις έχει σε αποστροφή…: «Μακάριοι οι φτωχοί» (Μτ. 5,3). Λατρεύει τη φτώχεια και την προσβολή που υπέμεινε ο Ιησούς όλη τη ζωή του σαν ένα ρούχο που ήταν υφασμένο πάνω του… Οι αισθήσεις τρομάζουν εμπρός σ’ αυτό που ονομάζουν κινδύνους, για ό, τι μπορούν να επιφέρουν πόνο ή θάνατο. Η πίστη δεν φοβάται τίποτα, γνωρίζει ότι θα της συμβεί αυτό που θ΄λει ο Θεός – «οι τρίχες τις κεφαλής σας είναι όλες μετρημένες» (Μτ. 10,30) – και ό, τι θέλει ο Θεός είναι πάντοτε για το καλό της – «Ό, τι και αν συμβεί είναι για το καλό των εκλεκτών» (Ρωμ. 8,28). Έτσι ό, τι και αν συμβεί, θλίψη ή χαρά, υγεία ή αρρώστια, ζωή ή θάνατος, είναι εκ των προτέρων χαρούμενη και δεν φοβάται τίποτα… Οι αισθήσεις είναι ανήσυχες για το αύριο, ανησυχούν για το πώς θα ζήσουν αύριο, η πίστη είναι χωρίς καμιά ανησυχία… Η πίστη φωτίζει τα πάντα με ένα νέο φως, διαφορετικό από το φως των αισθήσεων, ή πιο λαμπερό ή διαφορετικό. Γι αυτό όποιος ζει με την πίστη έχει την ψυχή γεμάτη με νέες ιδέες, με γεύσεις καινούργιες, με κρίση καινούργια. Είναι νέοι ορίζοντες που ανοίγονται εμπρός του, ορίζοντες υπέροχοι που φωτίζονται από ένα φως ουράνιο και ωραίο από την ομορφιά τη θεϊκή. Περιβεβλημένος από αυτές τις καινούργιες αλήθειες τις οποίες ο κόσμος δεν αντιλαμβάνεται, αρχίζει χωρίς αμφιβολία μια ζωή ολότελα νέα, σε αντιπαράθεση με τον κόσμο στον οποίο οι πράξεις της φαίνονται σαν τρέλα. Ο κόσμος βρίσκεται μέσα στο σκοτάδι, σε μια βαθειά νύχτα. Ο άνθρωπος της πίστης βρίσκεται σε πλήρες φως, σε δρόμο φωτεινό στον οποίο βαδίζει δεν είναι εμφανής στα μάτια των ανθρώπων, τους φαίνεται σαν να θέλει να βαδίζει στο κενό σαν τρελός.
↧