Ο Χριστός είναι «ο άρτος της ζωής» για εκείνους που πιστεύουν σ’ αυτόν: Πιστεύω στο Χριστό συνίσταται στο να τρώγω τον άρτο της ζωής, συνίσταται στο να κατέχεις μέσα σου το Χριστό, συνίσταται στο να κατέχεις την αιώνια ζωή… «Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής, λέει, οι πατέρες σας έφαγαν το μάννα στην έρημο και πέθαναν» (Ιω. 648…). Πρέπει να εννοήσουμε τον πνευματικό θάνατο. Γιατί πέθαναν; Γιατί πίστευαν σ’ αυτό που έβλεπαν, δεν καταλάβαιναν εκείνο που δεν έβλεπαν … Ο Μωυσής έφαγε το μάννα, ο Ααρών το έφαγε επίσης και πολλοί άλλοι που άρεσαν στο Θεό και δεν πέθαναν. Γιατί δεν πέθαναν; Γιατί κατανόησαν πνευματικά, και πεινούσαν πνευματικά, γεύτηκαν πνευματικά το μάννα ώστε να χορτάσουν πνευματικά. «Ιδού ο άρτος που κατεβαίνει από τον ουρανό: όποιος τρώει δεν θα πεθάνει» (εδ. 50). Ο άρτος αυτός, δηλαδή ο Χριστός ο ίδιος μιλούσε έτσι…, προεικονιζόταν με το μάννα, αλλά μπορεί περισσότερα από το μάννα. Γιατί από μόνο του το μάννα δεν μπορούσε να εμποδίσει τον πνευματικό θάνατο… Αλλά οι δίκαιοι αντιλήφτηκαν μέσα στο μάννα το Χριστό, πίστεψαν στην έλευσή του, και ο Χριστός, του οποίου το μάννα ήταν το σύμβολο, δίνει σε όσους πιστεύουν σ’ αυτόν να μην πεθάνουν πνευματικά. Γι αυτό λέει: «Εδώ είναι ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό, όποιος φάει από αυτόν δεν θα πεθάνει». Εδώ, πάνω στη γη, εδώ τώρα, εμπρός στα μάτια σας, τα μάτια σας από σάρκα, εδώ βρίσκεται «ο άρτος που κατέβηκε από τον ουρανό». «Εγώ, είμαι ο άρτος ο ζωντανός άρτος, που κατέβηκε από τον ουρανό» (εδ. 51). Ο «άρτος της ζωής» όπως λεγόταν πριν, λέγεται τώρα «ο ζωντανός άρτος». Άρτος ζωντανός, γιατί κατέχει μέσα του τη ζωή, που διαρκεί γιατί μπορεί να απαλλάξει από τον πνευματικό θάνατο και να δώσει τη ζωή. Στην αρχή είπε: «Όποιος φάνει δεν θα πεθάνει», τώρα μιλάει φανερά για τη ζωή που δίνει: «Όποιος τρώει αυτόν τον άρτο θα ζήσει αιώνια» (εδ. 58).
↧
