Με το θάνατο, η επιλογή του ανθρώπου αποβαίνει τελειωτική: η ζωή του βρίσκεται εμπρός στον κριτή. Η επιλογή του, η οποία στη διάρκεια της ζωής του πήρε μορφή, μπορεί να έχει διάφορα χαρακτηριστικά. Μπορεί να υπάρχουν πρόσωπα που να έχουν καταστρέψει πλήρως την επιθυμία της αλήθειας και της διαθεσιμότητας στην αγάπη. Πρόσωπα στα οποία τα πάντα είναι ψέμα, πρόσωπα που έζησαν με το μίσος και που ποδοπάτησαν την αγάπη. Είναι μια τρομερή προοπτική, αλλά ορισμένα πρόσωπα της ιστορίας μας αφήνουν να διαφανεί με τρόπο τρομακτικό το προφίλ αυτού του είδους. Σε παρόμοια άτομα, δεν θα υπήρχε τίποτα που να διορθώνεται και η καταστροφή του καλού θα ήταν αμετάκλητη: Είναι αυτό που εννοούμε με τον όρο «κόλαση». Αλλά υπάρχουν πρόσωπα πολύ αγνά, που άφησαν τον εαυτό τους να εμποτιστεί ολοκληρωτικά από το Θεό και τα οποία, επομένως, είναι ολοκληρωτικά ανοιχτά στον πλησίον – πρόσωπα των οποίων η κοινωνία με το Θεό προσανατολίζει από τώρα το είναι τους και το γεγονός να πορευτούν προς το Θεό οδηγεί μόνο στην ολοκλήρωση αυτού που είναι στο εξής. Κατά την εμπειρία μας, ούτε η μια περίπτωση ούτε η άλλη δεν είναι φυσιολογική στην ανθρώπινη ύπαρξη. Στους περισσότερους των ανθρώπων, όπως μπορούμε να σκεφτούμε, παραμένει παρούσα στο βαθύτερο είναι τους ένα τελευταίο εσωτερικό άνοιγμα για την αλήθεια, για την αγάπη, για το Θεό. Αλλά, στις συγκεκριμένες επιλογές ζωής καλύπτεται ανέκαθεν με νέους συμβιβασμούς με το κακό… Τι γίνονται αυτά τα άτομα όταν παρουσιάζονται εμπρός στον κριτή; Όλα τα βρώμικα πράγματα που έχουν συσσωρεύσει στη ζωή τους θα αποβούν με μιας ασήμαντα; Στην πρώτη επιστολή προς τους Κορινθίους, ο άγιος Παύλος μας δίνει μια ιδέα για τη διαφορετική κρίση του Θεού πάνω στον άνθρωπο σύμφωνα με την κατάστασή του…: «Μπορούμε να συνεχίσουμε την ανοικοδόμηση με χρυσάφι, με άργυρο ή με ωραία πέτρα, με ξύλο, με χόρτο ή με άχυρο, αλλά το έργο του καθένα θα τεθεί σε πλήρες φως την ημέρα της κρίσης. Γιατί αυτή η αποκάλυψη θα συμβεί με τη φωτιά, και είναι η φωτιά που θα επιτρέψει να εκτιμήσουμε την ποιότητα του έργου του καθένα. Αν το οικοδομημένο έργο από κάποιο αντέξει, αυτός θα λάβει κάποια αμοιβή, αν καταστραφεί θα χάσει την αμοιβή του. Και ο ίδιος θα σωθεί, αλλά όπως να είχε περάσει από τη φωτιά» (3,12-15).
↧