Η προσωπική συνάντηση με την αγάπη του Ιησού που μας σώζει: το πρώτο κίνητρο για να ευαγγελίσει κανείς είναι η αγάπη του Ιησού που λάβαμε, η εμπειρία του να είναι κανείς σωσμένος από Εκείνον, ο οποίος μας ωθεί να αγαπάμε πάντοτε περισσότερο. Αλλά ποια είναι αυτή η αγάπη, που δεν αισθάνεται την ανάγκη να μιλήσει για το αγαπημένο πρόσωπο, να το φανερώσει, να το κάνει γνωστό; Αν δεν αισθανόμαστε την έντονη επιθυμία να το μεταδώσουμε, είναι απαραίτητο να του ζητήσουμε με την προσευχή να έλθει να μας σαγηνεύσει. Έχουμε ανάγκη να τον ικετεύουμε καθημερινά, να ζητούμε τη χάρη του να ανοίξει την παγωμένη καρδιά μας και να συγκινήσει την παγωμένη και επιφανειακή ζωή μας. Παρουσιαζόμενοι εμπρός του, με ανοιχτή την καρδιά, αφήνοντάς τον να μας κοιτάξει, αναγνωρίζουμε εκείνο το βλέμμα που ο Ναθαναήλ ανακάλυψε την ημέρα που ο Ιησούς τον συνάντησε και του είπε: «Όταν ήσουν κάτω από τη συκιά, εγώ σε είδα» (Ιω. 1,48). Πόσο είναι καλό να βρίσκεται κανείς εμπρός σε ένα σταυρό, ή γονατιστός εμπρός στο Αγιότατο Μυστήριο, και να στέκεσαι απλά κάτω από το βλέμμα Του! Πόσο ευεργετικό είναι για εμάς όταν αγγίζει την ύπαρξή μας και μας ωθεί να μεταδώσουμε τη νέα ζωή του! Επομένως, αυτό που συμβαίνει, στο τέλος, είναι ότι «αυτό που είδαμε και ακούσαμε, σας το αναγγέλλουμε» (1Ιω. 1,3) Το καλύτερο κίνητρο για να αποφασίσει κανείς να μεταδώσει το Ευαγγέλιο είναι να οραματίζεται αυτή την αγάπη, να επιμένει σ’ αυτές τις σελίδες και να τις διαβάζει με την καρδιά. Αν τον προσεγγίζουμε με αυτό τον τρόπο, η ομορφιά του μας συναρπάζει και μας σαγηνεύει κάθε φορά. Επομένως, είναι σημαντικό να αναζητήσουμε ένα πνεύμα που οραματίζεται, που θα μας επιτρέψει να ανακαλύπτουμε καθημερινά ότι είμαστε οι θεματοφύλακες ενός αγαθού που εξανθρωπίζει, που βοηθά να βιώνουμε μια καινούργια ζωή. Και δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο να μεταδώσουμε στους άλλους.
↧