Η ψυχή μου ποθεί και λιώνει για τις αυλές του Κυρίου, *
η καρδιά και η σάρκα μου αγαλλίασαν για τον Θεό τον ζώντα.
Ακόμη κι ο σπουργίτης βρίσκει κατοικία, *
και η τρυγόνα τη φωλιά της για να βάλει τα μικρά της: *
στα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, *
βασιλέα μου και Θεέ μου.
Μακάριοι όσοι κατοικούν στον οίκο σου, *
θα σε υμνούν αδιάκοπα.
Μακάριοι οι άνθρωποι που η δύναμή τους βρίσκεται σ' εσένα· που επιθυμούν να 'ρθούν προσκυνητές στον άγιο σου ναό!
Πορεύονται από δύναμη σε δύναμη ώσπου μπρος στο Θεό των θεών να 'ρθούνε, στη Σιών.
Καλύτερη μια ημέρα στις αυλές σου από χιλιάδες άλλες, †
διάλεξα να είμαι στο κατώφλι του οίκου του Θεού μου *
παρά να κατοικώ στων αμαρτωλών τα σκηνώματα.
↧