Όλη η ζωή του Ιησού, ο τρόπος συμπεριφοράς του με τους φτωχούς, οι ενέργειές του, η συνέπειά του, η γενναιοδωρία του καθημερινή και απλή, και εν τέλει η ολοκληρωτική αφοσίωσή του, τα πάντα είναι πολύτιμα και αγγίζουν τη ζωή μας. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να το ανακαλύψει, πείθεται ότι είναι ακριβώς αυτό που οι άλλοι έχουν ανάγκη, παρόλο που δεν το αναγνωρίζουν… Μερικές φορές χάνουμε τον ενθουσιασμό για την αποστολή λησμονώντας ότι το Ευαγγέλιο ανταποκρίνεται στις βαθύτερες ανάγκες των προσώπων, γιατί όλοι δημιουργηθήκαμε για ό, τι μας προτείνει το Ευαγγέλιο: τη φιλία με τον Ιησού και την αδελφική αγάπη… Διαθέτουμε ένα θησαυρό ζωής και αγάπης που δεν παραπλανά, το μήνυμα δεν μπορεί ούτε να μας έχει υποχείριο ούτε να μας απογοητεύει. Είναι μια απάντηση που φυτρώνει στα πιο ενδόμυχα της ανθρώπινης ύπαρξης και η οποία μπορεί να τον στηρίζει και να τον εξυψώνει. Είναι η αλήθεια που δεν φθείρεται γιατί μπορεί και εισχωρεί εκεί που τίποτα άλλο μπορεί να εισχωρήσει. Η απέραντη θλίψη μας δεν μπορεί να θεραπευτεί παρά με μια απέραντη αγάπη. Ενωμένοι στον Ιησού, ας αναζητούμε αυτό που αναζητά, ας αγαπάμε αυτό που αγαπά. Εν τέλει, είναι τη δόξα του Πατέρα που αναζητάμε, ζούμε και ενεργούμε «για τον έπαινο της δόξας του» (Εφ. 1,6). Αν θέλουμε να επιδοθούμε σε βάθος και με συνέπεια, οφείλουμε να καταφύγουμε πέρα από κάθε άλλο κίνητρο. Είναι το ολοκληρωτικό κίνητρο, το πιο βαθύ, το πιο μεγάλο, και το νόημα όλων των άλλων. Είναι τη δόξα του Πατέρα που ο Ιησούς αναζήτησε σε όλη του την ύπαρξη. Εκείνος είναι ο Υιός ο αιώνια χαρούμενος με όλο του το είναι, «στραμμένος προς τον κόλπο του Πατέρα» (Ιω. 1,18). Αν είμαστε ιεραπόστολοι, είναι πριν απ’ όλα γιατί ο Ιησούς μας είπε: «Είναι δόξα για τον Πατέρα μου το να παράγετε πολύ καρπό» (Ιω. 15,8). Πέρα από το γεγονός ότι αυτό μας αρμόζει ή όχι, μας ενδιαφέρει ή όχι, πέρα από τα όρια των επιθυμιών μας, της κατανόησής μας και των κινήτρων μας, ευαγγελίζουμε για τη μεγαλύτερη δόξα του Πατέρα που μας αγαπά.
↧