Η Εκκλησία γεννιέται από το Πασχαλινό μυστήριο. Είναι ακριβώς γι αυτό που η Ευχαριστία μυστήριο κατεξοχήν πασχαλινό μυστήριο, έχει τη θέση στο κέντρο της ζωής της Εκκλησίας. Το βλέπουμε από τις πρώτες εικόνες της Εκκλησίας που μας δίνουν οι Πράξεις των Αποστόλων: «Ήταν πιστοί ακούγοντας τη διδασκαλία των Αποστόλων, να ζουν την αδελφική κοινωνία, τεμαχίζοντας τον άρτο και συμμετέχοντας στις προσευχές» (Πρξ. 2,42). Η Ευχαριστία αναφέρεται ως «τεμαχισμός του άρτου». Δυο χιλιάδες χρόνια αργότερα, συνεχίζουμε να πραγματοποιούμε αυτή την πρωταρχική εικόνα της Εκκλησίας. Και ενώ το κάνουμε κατά την τέλεση της Ευχαριστίας, τα μάτια της ψυχής στρέφονται προς το πασχαλινό τριήμερο, σε ό, τι συνέβη το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης και στη συνέχεια… η Αγωνία της Γεθσημανής υπήρξε η εισαγωγή της αγωνίας πάνω στο σταυρό τη Μεγάλη Παρασκευή, την ώρα της λύτρωσης του κόσμου… ώρα της δόξας. Κάθε ιερέας που τελεί τη λειτουργία αναφέρεται, μαζί με τη χριστιανική κοινότητα που συμμετέχει, σ’ εκείνο τον τόπο και εκείνη την ώρα… «Μυστήριον πίστεως!». Όταν ο ιερέας απαγγέλλει ή ψέλνει αυτά τα λόγια, οι πιστοί προσφωνούν: «Το θάνατό σου, Κύριε, αναγγέλλουμε και την αγία σου ανάστασή ομολογούμε, έως ότου έλθεις». Με αυτά τα λόγια ή άλλα παρόμοια, η Εκκλησία αναφέρεται στο Μυστήριο του Πάθους του Χριστού, και αναγγέλλει το δικό της Μυστήριο: την Εκκλησία της Ευχαριστίας – η Εκκλησία ζει από την Ευχαριστία. Αν είναι με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, την Πεντηκοστή, που η Εκκλησία γεννιέται και αρχίζει την πορεία της πάνω στους δρόμους του κόσμου, είναι βέβαιο ότι η ίδρυση της Ευχαριστίας στο Μυστικό Δείπνο είναι η αποφασιστική στιγμή της ίδρυσής της. Το θεμέλιο και η πηγή της, βρίσκονται σε ολόκληρο το πασχαλινό τριήμερο, το οποίο είναι το περιεχόμενο, η σύνοψη για πάντα στη δωρεά της ευχαριστίας. Σ’ αυτή τη δωρεά, ο Ιησούς Χριστός εμπιστευόταν στην Εκκλησία την αέναη ενεργοποίηση του πασχαλινού Μυστηρίου.
↧