«Ατέλειωτα θα ψάλλω τα ελέη του Κυρίου» (Ψ. 88,2). Στο πασχαλινό ύμνο της Εκκλησίας αντηχεί στην πληρότητα του προφητικού τους περιεχομένου αυτά τα λόγια, τα οποία είπε η Μαρία στη διάρκεια της επίσκεψής της στην Ελισάβετ: «Το έλεός του απλώνεται από γενεά σε γενεά». Από τη στιγμή της Ενσάρκωσης, τα λόγια αυτά ανοίγουν νέους ορίζοντες στην ιστορία της σωτηρίας. Μετά την Ανάσταση του Χριστού, η προοπτική αυτή γίνεται ιστορική και αποκτά μια έννοια εσχατολογική. Από τη στιγμή αυτή οι νέες γενεές της απέραντης ανθρώπινης οικογένειας διαδέχονται αυξανόμενες, και διαδέχονται τις νέες γενεές του λαού του Θεού, σημειωμένες με το σημείο του σταυρού και της ανάστασης…, το πασχαλινό μυστήριο του Χριστού, γίνεται αποκάλυψη ολοκληρωτική της ευσπλαχνίας που η Μαρία διακήρυττε στο κατώφλι του σπιτιού της εξαδέλφης της… Μητέρα του Εσταυρωμένου…, η Μαρία είναι εκείνη που γνωρίζει καλύτερα το μυστήριο της θεϊκής ευσπλαχνίας. Γνωρίζει το τίμημα, γνωρίζει πόσο είναι μεγάλο. Με την έννοια αυτή, την αποκαλούμε Μητέρα της ευσπλαχνίας…, ικανή να φανερώσει, κατ΄ αρχήν μέσα από περίπλοκα γεγονότα του Ισραήλ και στη συνέχεια μέσα από εκείνα που αφορούν κάθε άνθρωπο, ολόκληρη την ανθρωπότητα, η ευσπλαχνία αυτή στην οποία όλοι λαβαίνουν μέρος, από γενεά σε γενεά, σύμφωνα με το αιώνιο σχέδιο της αγιότατης Τριάδας... Μητέρα του Εσταυρωμένου και Αναστημένου…, έχοντας δοκιμάσει την ευσπλαχνία με τρόπο μοναδικό, «αξίζει» στο ίδιο μέτρο αυτή την ευσπλαχνία στη διάρκεια όλης της ανθρώπινης ζωής της, και ιδιαίτερα στα πόδια του Σταυρού του Υιού της… Στη συνέχεια, με την κρυφή συμμετοχή της, αλλά ταυτόχρονα και ασύγκριτη στο μεσσιανικό έργο του Υιού της, κλήθηκε με τρόπο ξεχωριστό να καταστήσει προσιτή στους ανθρώπους, αυτή την αγάπη που ήλθε να αποκαλύψει: αγάπη που φανερώνεται πιο συγκεκριμένα προς όσους υποφέρουν, τους φτωχούς, τους φυλακισμένους, τους τυφλούς, τους καταπιεσμένους και τους αμαρτωλούς, όπως το λέει ο Χριστός (Λκ. 4,18 και 7,22).
↧