«Κύριε Θεέ μου, αντιλαμβάνομαι πόσο η υπομονή μου είναι απαραίτητη, γιατί η ζωή ετούτη είναι γεμάτη αντιθέσεις. Δεν μπορεί ποτέ να είναι απαλλαγμένη από θλίψεις και αγώνες, ό, τι και αν κάνω γα να έχω την ειρήνη – έτσι είναι παιδί μου, αλλά δεν επιθυμώ να αναζητάς μια ειρήνη που να είναι απαλλαγμένη από πειρασμούς για να τους νικήσεις, ούτε αντιθέσεις να υποφέρεις. Πίστευε απεναντίας, ότι έχεις βρει την ειρήνη όταν θα έχεις εξασκηθεί με πολλές δοκιμασίες και θα έχεις δοκιμάσει πολλές αντιθέσεις» (Μίμηση του Ιησού Χριστού 3,12)… Πόσο γελιόμαστε, μερικές φορές, εμείς που αναζητούμε την ειρήνη του Θεού! … Είναι ότι συχνά, αυτό που αναζητούμε δεν είναι η ειρήνη του Θεού, αλλά μάλλον την ειρήνη του κόσμου… Όταν ο κόσμος αναζητά την ειρήνη, τη φαντάζεται έτσι: σιωπή, ηρεμία, αγάπη των δακρύων, πολύ κρυμμένο εγωισμό. Ο άνθρωπος αυτή την ειρήνη επιζητά για να αναπαυτεί, για να μην υποφέρει, επιζητά την ειρήνη των ανθρώπων, την αισθητή ειρήνη, αυτή την ειρήνη που ο κόσμος παρουσιάζει ως ένα διάδρομος κάτω από τον ήλιο με κυπαρίσσια και πουλιά, αυτή την ειρήνη χωρίς πειρασμούς και χωρίς σταυρό… Σήμερα, ευλογώ από τα βάθη της ψυχής μου αυτό το Θεό που με αγαπά τόσο… με αγαπά με τις αθλιότητές μου, με τις αμαρτίες μου, με τα δάκρυά μου και με τις χαρές μου. Με θέλει με αυτή την ειρήνη για την οποία μιλά ο άγιος Θωμάς ο Ακινάτης [στη Μίμηση]… Πόσο μεγάλος είναι ο Θεός! Η ειρήνη της ψυχής μου είναι η ειρήνη εκείνου που δεν περιμένει τίποτα από κανένα. Αυτό που η ψυχή περιμένει σ’ αυτό τον κόσμο, είναι μόνο η επιθυμία να ζει ενωμένη με το θέλημά του, και αυτή η αναμονή είναι γεμάτη γαλήνη, μέσα στην ειρήνη, παρά τη θλιβερή κούραση να μην μπορεί να δει ακόμη το Θεό. Το να τον συνοδέψεις καμιά φορά πάνω στο σταυρό κοστίζει μερικές φορές άφθονα δάκρυα. Να έχετε υπόψη σας ότι διαθέτουμε ακόμη τη δική μας θέληση, τόσες θλίψεις, ελαττώματα, αμαρτίες, που δεν μπορούν να μην προκαλούν πόνο… Τα πάντα είναι αγώνας, πόνος, αλλά ο Ιησούς βρίσκεται στο κέντρο, καρφωμένος σ’ ένα σταυρό, και ενθαρρύνει την ψυχή να συνεχίσει την πορεία της. Στην καρδιά του αγώνα που κάνουμε μέσα στον κόσμο, ο Ιησούς είναι παρών, με το πρόσωπο γαλήνιο, που μας λέει ότι: «όποιος τον ακολουθεί δεν βαδίζει στο σκοτάδι» (Ιω. 8,12).
↧