«Θυσιάζομαι για όλους, λέει ο Κύριος, για να μεταδώσω σε όλους τη ζωή μου, και κατέστησα τη σάρκα μου λίτρο για τη σάρκα όλων. Γιατί ο θάνατος θα θανατωθεί με το θάνατό μου, και η ανθρώπινη φύση παρά την πτώση της θα αναστηθεί μαζί μου. Είναι γι αυτό που έγινα ένα ς από εσάς, δηλαδή ένας άνθρωπος από τους απογόνους του Αβραάμ, για να καταστώ όμοιος με όλους τους αδελφούς μου» (Εβρ. 2,17)… Πράγματι, ούτε ο δαίμονας που κατείχε την εξουσία του θανάτου, δεν μπορούσε να νικηθεί διαφορετικά, έπρεπε ο Χριστός να θυσιαστεί για χάρη μας, ένας μόνος ως λίτρο για όλους. Γιατί ήταν επάνω από όλους. Είναι γι αυτό που λέγεται στους ψαλμούς, προσφέρθηκε για χάρη μας στο Θεό Πατέρα του ως θυσία αμόλυντη: «Δεν ήθελες ούτε προσφορές ούτε θυσίες, αλλά που έδωσες ένα σώμα. Δεν απαίτησες ολοκαυτώματα για την αμαρτία. Τότε, είπα: «Ιδού εγώ, έρχομαι» (Ψ. 39,7… Εβρ. 10,5)… Μαθαίνουμε από τα ίδια του τα λόγια ότι ο Χριστός πρόσφερε τη σάρκα του για τη ζωή του κόσμου: «Πατέρα άγιε, λέει, προστάτεψέ τους». Και ακόμη: «Γι αυτούς θυσιάζω τη ζωή μου» (Ιω. 17,11.19)… Με άλλα λόγια: «Προσφέρομαι ως θυσία καθαρή και ευάρεστη» ( Γεν. 8,21 Εφ. 5,2). Πράγματι, σύμφωνα με το Νόμο, ότι αφιερωνόταν, αυτό που αποκαλούσαν ιερό ή άγιο, είναι ότι προσφερόταν πάνω στο βωμό. Ο Χριστός έδωσε το ίδιο του το σώμα για τη ζωή όλων, και σε ανταπόδοση φύτεψε τη ζωή του ανάμεσά μας… Όταν ο Λόγος του Θεού, ο Λόγος του που δίνει τη ζωή, κατοίκησε τη σάρκα μας, και αποκατέστησε σ’ αυτήν το αγαθό που κατείχε δικαιωματικά, δηλαδή τη ζωή.
↧