Αντιμετωπίζω όλους τους καλούς ποιμένες στο πρόσωπο του μοναδικού Ποιμένα (Ιω. 10,14). Οι καλοί ποιμένες, ακριβολογώντας, δεν είναι πολλοί, υπάρχουν στο πρόσωπο του ένα. Αν ήσαν πολλοί, θα ήσαν χωρισμένοι…, αν ο Κύριος εμπιστεύτηκε το ποίμνιό του στον Πέτρο, ήταν για να εξάρει την ενότητα στο πρόσωπό του. Οι απόστολοι ήσαν περισσότεροι, αλλά είπε σε ένα μόνο από ανάμεσά τους «βόσκε τα πρόβατά μου»… Πράγματι όταν ο Χριστός του εμπιστευόταν τα πρόβατά του, σαν σε ένα άλλο εαυτό του, επιθυμούσε να κάνει ένα μαζί του. Ο Κύριος θα ήταν η Κεφαλή, ο Πέτρος θα εκπροσωπούσε το σώμα της Εκκλησίας (Κολ. 1,18)… Τι του λέει πριν να του εμπιστευτεί τα πρόβατά του ώστε να μην τα αποδεχτεί ως ένας ξένος; «Πέτρε, με αγαπάς;» και ο Πέτρος απάντησε: «Σε αγαπώ». Μια δεύτερη φορά: «Με αγαπάς;» και μια δεύτερη φορά «Σε αγαπώ». Μια Τρίτη φορά: «Με αγαπάς;» και ο Πέτρος απαντά μια Τρίτη φορά: «Σε αγαπώ». Ενδυνάμωνε την αγάπη για να σταθεροποιήσει την ενότητα. Είναι, λοιπόν, ο Ιησούς μόνος που είναι ο ποιμένας στο πρόσωπο των ποιμένων και εκείνοι είναι μόνο δι αυτού μόνου… Δεν είναι για να αναγγείλει μια θλιβερή περίοδο που ο Θεός είπε μέσω του προφήτη: «Θα βοσκήσω εγώ ο ίδιος τα πρόβατά μου», ωσάν να μην είχε κανένα να τα εμπιστευτεί. Όταν ο Πέτρος ζούσε ακόμη, όταν οι απόστολοι βρίσκονταν σ’ αυτή τη σάρκα και μέσα στον κόσμο, ο μοναδικός Ποιμένας στον οποίο βρίσκονται ενωμένοι όλοι οι ποιμένες, δεν έλεγε: «Έχω και άλλα πρόβατα, που δεν ανήκουν ακόμη σ’ αυτό το ποίμνιο, πρέπει να τα συγκεντρώσω επίσης για να είναι ένα ποίμνιο που έχει ένα μόνο ποιμένα»; (Ιω. 10,16). Όλοι οι ποιμένες οφείλουν να είναι με το μοναδικό Ποιμένα, Όλοι οφείλουν να μιλούν με τον ίδιο τρόπο, χωρίς να διαφοροποιείται κανένας. «Σας εξορκίζω, αδελφοί, να έχετε όλοι την ίδια γλώσσα και να μην ανέχεστε διαιρέσεις ανάμεσά σας» (1Κορ. 1,10). Η φωνή αυτή απαλλαγμένη από κάθε διαίρεση, καθαρή από κάθε αίρεση, οφείλει να ακούγεται από τα πρόβατα, ώστε να ακολουθούν τον Ποιμένα που τους λέει: «Τα πρόβατά μου ακούνε τη φωνή μου και με ακολουθούν» (Ιω. 10,17).
↧