Οι ευαγγελιστές «που έχουν το Πνεύμα» θέλει να πει: οι ευαγγελιστές που ανοίγονται χωρίς φόβο στην ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Την Πεντηκοστή, το Πνεύμα κάνει να βγούνε από τον εαυτό τους οι απόστολοι και τους μεταμορφώνει σε αναγγελλείς των μεγαλείων του Θεού, που ο καθένας αρχίζει να κατανοεί στη δική του γλώσσα. Το Άγιο Πνεύμα, επίσης, εγχύνει τη δύναμη για να αναγγείλουν το νέο του Ευαγγελίου με θάρρος, με δυνατή φωνή, σε κάθε χρόνο και τόπο, ακόμη και ενάντια στο ρεύμα. Ας το επικαλεστούμε λοιπόν, σήμερα, στηρίζοντάς μας στην προσευχή, χωρίς την οποία κάθε ενέργεια κινδυνεύει να μείνει μάταιη, και η αναγγελία, κατά βάθος, να μείνει χωρίς ψυχή. Ο Ιησούς θέλει ευαγγελιστές που αναγγέλλουν την Καλή Είδηση όχι μόνο με τα λόγια, αλλά προ πάντων με τη ζωή τους μεταμορφωμένη με την παρουσία του Θεού… Όταν λέμε ότι κάτι «έχει πνεύμα», αυτό εννοεί συνήθως τα εσωτερικά κίνητρα που ωθούν, προκαλούν, ενθαρρύνουν και δίνουν νόημα στην προσωπική ή κοινοτική ενέργεια. Ένας ευαγγελισμός που γίνεται «με Πνεύμα» δεν έχει καμιά σχέση με το σύνολο των ενεργειών που βιώνονται ως βαρύς εξαναγκασμός που απλά υπομένει κανείς και που πρέπει να υπομένουμε ως κάτι που εναντιώνεται στις δικές μας τάσεις και επιθυμίες. Πόσο θα ήθελα να βρω τα λόγια για να ενθαρρύνω μια περίοδο ευαγγελισμού πιο ένθερμη, χαρούμενη, γενναιόδωρη, θαρραλέα, γεμάτη από βαθειά αγάπη και ζωή μεταδοτική! Αλλά γνωρίζω ότι κανένα κίνητρο θα ήταν αρκετό αν η φλόγα του Αγίου Πνεύματος δεν θερμαίνει τις καρδιές. Σε τελευταία ανάλυση, ένας ευαγγελισμός που γίνεται με πνεύμα είναι ένας ευαγγελισμός με Πνεύμα Άγιο, γιατί είναι η ψυχή της Εκκλησίας ευαγγελίστριας… Επικαλούμαι ακόμη μια φορά το Άγιο Πνεύμα, το ικετεύω να έλθει να ανανεώσει, να ταρακουνήσει, να ωθήσει την Εκκλησία σε μια τολμηρή έξοδο από τον εαυτό της, για να ευαγγελλίσει όλους τους λαούς.
↧