Ο Χριστός που συναντούμε στο μυστήριο είναι ο ίδιος… εδώ στην Ευρώπη όπως και στην Αμερική, στην Αφρική, στην Ασία, στην Ωκεανία. Είναι ο μοναδικός και ίδιος Χριστός που είναι παρών στον ευχαριστιακό άρτο σε κάθε μέρος της γης. Αυτό σημαίνει ότι δεν μπορούμε να τον συναντήσουμε παρά μαζί με όλους τους άλλους. Δεν μπορούμε να τον λάβουμε παρά μέσα στην ενότητα. Αυτό δεν μας λέει ο απόστολος Παύλος;… «Εφόσον υπάρχει ένας μόνος άρτος, το πλήθος που αποτελούμε είμαστε ένα μόνο σώμα, γιατί όλοι συμμετέχουμε στον ένα άρτο» (1Κορ. 10,17). Το αποτέλεσμα είναι γνωστό: δεν μπορούμε να κοινωνούμε με τον Κύριο, εφόσον δεν κοινωνούμε μεταξύ μας. Αν θέλουμε να παρουσιαστούμε εμπρός του, πρέπει να τεθούμε σε κίνηση για να πάμε οι μεν στη συνάντηση με τους δε. Γι αυτό πρέπει να κατανοήσουμε το μεγάλο μάθημα στης συγχώρησης: να μην αφήσουμε την ψυχή μας να κατατρώγεται από μνησικακία, αλλά να ανοίξουμε την καρδιά μας στην ακρόαση του πλησίον, να ανοίξουμε την καρδιά μας στην κατανόηση του άλλου, ενδεχόμενα, δεχόμενοι τη συγνώμη που ζητά, μέχρι τη γενναιόδωρη πράξη της συγνώμης μας. Η Ευχαριστία – ας το επαναλάβουμε – είναι το μυστήριο της ενότητας. Αλλά δυστυχώς οι χριστιανοί βρίσκονται χωρισμένοι, ακριβώς στο μυστήριο της ενότητας. Στηριζόμενοι από την ευχαριστία, οφείλουμε τόσο περισσότερο να αισθανόμαστε το κίνητρο να τείνουμε με όλες τις δυνάμεις μας προς την πλήρη ενότητα την οποί ο Χριστός επιθύμησε τόσο έντονα στο υπερώο (Ιω. 17,21…)
↧