Αδελφοί και αδελφές, μη χάνετε ποτέ την εμπιστοσύνη στην υπομονητική ευσπλαχνία του Θεού! Θυμηθείτε τους δυο μαθητές της Εμμαούς: το πρόσωπο θλιμμένο, μια πορεία μάταιη, χωρίς ελπίδα. Αλλά ο Ιησούς δεν τους εγκαταλείπει: πορεύεται μαζί τους και όχι μόνο! με υπομονή τους εξηγεί τις Γραφές που τον αφορούσαν και μένει μαζί τους για να μοιραστεί το δείπνο τους (Λκ. 24,13… ). Είναι ο τρόπος του Θεού: δεν είναι ανυπόμονος όπως εμείς, εμείς που θέλουμε συχνά όλα και αμέσως, ακόμη και με τα πρόσωπα. Ο Θεός είναι υπομονητικός μαζί μας επειδή μας αγαπά και όποιος αγαπά, κατανοεί, ελπίζει, έχει εμπιστοσύνη, δεν εγκαταλείπει, δεν γκρεμίζει τις γέφυρες, ξέρει να συγχωρεί. Να τα θυμάστε αυτά στη χριστιανική ζωή σας, ο Θεός μας περιμένει πάντοτε, ακόμη και όταν έχουμε απομακρυνθεί. Εκείνος δεν είναι ποτέ μακριά, και αν επιστρέφουμε σ’ αυτόν, είναι έτοιμος να μας αγκαλιάσει. Ξαναδιαβάσετε την παραβολή του Καλού Πατέρα (Λκ. 15,11…)μου κάνει πάντοτε μεγάλη εντύπωση, με εντυπωσιάζει γιατί μου δίνει πάντοτε μεγάλη ελπίδα. Θυμηθείτε το νεότερο γιο, ο οποίος ήταν μέσα στο σπίτι του Πατέρα του, ήταν αγαπημένος και όμως… φεύγει… ο Πατέρας ξέχασε μήπως το γιό του; Όχι, ποτέ…, τον περίμενε καθημερινά, σε κάθε στιγμή: παρέμεινε μέσα στην καρδιά του ως γιος, ακόμα και μετά που τον εγκατέλειψε… Μόλις τον αντικρίζει, ήταν ακόμη μακριά, τρέχει να τον συναντήσει, τον αγκαλιάζει με τρυφερότητα, την τρυφερότητα του Θεού, χωρίς καμιά επίπληξη: Επέστρεψε: Αυτό αποτελεί τη χαρά του Πατέρα… Ο Θεός μας περιμένει πάντοτε, δεν κουράζεται. Ο Ιησούς μας δείχνει αυτή την ευσπλαχνική υπομονή του Θεού, για να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη, την ελπίδα, πάντοτε.
↧