Που βρίσκεται η καρδιά που αγαπά; στο αντικείμενο που αγαπά. Επομένως, εκεί όπου βρίσκεται η αγάπη μας, εκεί όπου η καρδιά μας είναι αιχμάλωτη, δεν μπορεί να βγει, δεν μπορεί να υψωθεί πιο πάνω, δεν μπορεί να πάει ούτε δεξιά ούτε αριστερά, μένει ακίνητη. Εκεί όπου είναι ο θησαυρός του φιλάργυρου, εκεί είναι η καρδιά του, και εκεί όπου είναι η καρδιά μας, εκεί είναι και ο θησαυρός μας. Και αυτό που είναι αξιολύπητο, ότι αυτά που μας κρατούν σκλάβους, είναι συνήθως πράγματα ασήμαντα. Γι αυτό ! ένα τίποτα, λίγη φαντασία, ένας στείρος λόγος που μας είπαν, μια έλλειψη φιλόξενης αποδοχής, μια μικρή άρνηση, η απλή σκέψη ότι δεν αξίζουμε τίποτα: όλα αυτά μας πληγώνουν και μας κακοδιαθέτουν, ώστε να μην μπορούμε να γίνουμε καλά! Ο εγωισμός μας, μας προσκολλά σε πληγές της φαντασίας μας, και δεν κατορθώνουμε να ξεφύγουμε! Και κλεινόμαστε σ’ αυτά. Και γιατί; Είναι γιατί είμαστε σκλάβοι του πάθους αυτού… Βρισκόμαστε στην ελευθερία των παιδιών του Θεού; (Ρωμ. 8. 21). Ή βρισκόμαστε δεμένοι σε αγαθά, σε ανέσεις, σε τιμές;… Ω Σωτήρα, μας άνοιξες την πόρτα της ελευθερίας, δίδαξέ μας να την βρίσκουμε. Κάνε μας να γνωρίσουμε τη σπουδαιότητα της ελευθερίας μας, κάνε μας να καταφεύγουμε σ’ Εσένα για να το κατορθώσουμε. Φώτισέ μας, ω Σωτήρα μου, να αντιληφθούμε σε τι είμαστε προσκολλημένοι, οδήγησέ μας, σε παρακαλούμε, στην ελευθερία των παιδιών του Θεού.
↧
