Στην Καινή Διαθήκη, διαπιστώνουμε ότι η πίστη της Μαρίας «προκαλεί», ούτως ειπείν, τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος – πριν απ’ όλα κατά τη σύλληψη του Υιού του Θεού, μυστήριο που ο ίδιος αρχάγγελος Γαβριήλ ερμηνεύει ως εξής: «Το Πνεύμα το Άγιο θα έλθει πάνω σου, και η δύναμη του Υψίστου θα σε καλύψει με τη σκιά του» (Λκ. 1,35) … Η καρδιά της Μαρίας, σε πλήρη αρμονία με τον Υιού του Θεού, είναι ο ναός του Πνεύματος της αλήθειας (Ιω. 14,17), όπου κάθε λόγος και κάθε γεγονός διατηρούνται στην πίστη, στην ελπίδα και στην αγάπη. Μπορούμε έτσι να είμαστε βέβαιοι ότι η αγιότατη Καρδιά του Ιησού, στη διάρκεια όλης της κρυφής ζωής του στη Ναζαρέτ, βρήκε πάντοτε στην αμίαντη Καρδιά της Μητέρας μια εστία, συνεχώς φλεγόμενη με την προσευχή και την συνεχόμενη φροντίδα στη φωνή του Πνεύματος. Αυτό που συνέβηκε στο γάμο της Κανά (Ιω. 2, 1…) δίνει μαρτυρία σ’ αυτή την ιδιαίτερη αρμονία ανάμεσα στο υιό και στη μητέρα αναζητώντας το θέλημα του Θεού. Σε μια περίσταση γεμάτη από σύμβολα της διαθήκης, όπως το γαμήλιο γεύμα, η Παρθένα Μαρία ικετεύει και προκαλεί, ούτως ειπείν, ένα σημείο της υπεράφθονης χάρης: «Το καλό κρασί», που αναφέρεται στο μυστήριο του Αίματος του Χριστού. Αυτό μας οδηγεί απ’ ευθείας στο Καλβάριο, όπου η Μαρία στέκει εμπρός στο σταυρό με τις άλλες γυναίκες και με τον απόστολο Ιωάννη. Η Μητέρα και ο μαθητής αποκομίζουν πνευματικά τη διαθήκη του Ιησού: τις τελευταίες του λέξεις και την τελευταία του πνοή, μέσα από τα οποία αρχίζει να χορηγεί τη δωρεά του Πνεύματος, αποκομίζουν την σιωπηλή κραυγή του αίματός του, ολοκληρωτικά χυμένο για εμάς (Ιω. 19,25…). Η Μαρία γνώριζε από πού προερχόταν το αίμα (βλ. Ιω. 2,9): διαπλάστηκε στα σπλάχνα της με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, και γνώριζε ότι η ίδια πάντοτε δημιουργική δύναμη, θα ανάσταινε τον Ιησού, όπως το είχε υποσχεθεί. Με τον τρόπο αυτό, η πίστη της Μαρίας στήριξε την πίστη των μαθητών μέχρι τη συνάντηση με τον αναστημένο Κύριο, και συνέχισε να τους συνοδεύει και μετά την ανάληψή του στον ουρανό, αναμένοντας «το βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος» (Πραξ. 1,5)… Ιδού γιατί η Μαρία είναι, για όλες τις γενεές, η εικόνα και το πρότυπο της Εκκλησίας, η οποία, με το Πνεύμα, προχωρά μέσα στο χρόνο επικαλούμενη την ένδοξη επάνοδο του Χριστού: «Έλα, Κύριε Ιησού» (Απ. 22, 17.20).
↧