Με το γεγονός που ο Θεός, ο παντοδύναμος, στάθηκε ικανός να ταπεινωθεί μέχρι την ταπεινότητα της ανθρώπινης φύσης αποτελεί μια μεγαλύτερη απόδειξη της δύναμής του από ότι η λαμπρότητα και ο υπερφυσικός χαρακτήρας της με τα θαύματά του. Πράγματι, όταν η θεϊκή δύναμη ενεργεί με ένα τρόπο μεγάλης λαμπρότητας, είναι, κατά κάποιο τρόπο, σύμφωνο και επιτήδειο με την υπεράφθονη δύναμή του που δεν σημαίνει καθόλου ότι υποδουλώνεται με το αντίθετο της φύσης του… Ούτε η έκταση των ουρανών, ούτε λαμπρότητα των άστρων, ούτε η αφθονία του σύμπαντος, ούτε η αρμονία των δημιουργημάτων αποκαλύπτουν τη μοναδική δύναμη του Θεού όσο η επιείκεια του που τον οδηγεί στο να ταπεινωθεί μέχρι την αδυναμία της ανθρώπινης φύσης… Η καλοσύνη, η σοφία, η δικαιοσύνη και η δύναμη του Θεού αποκαλύπτονται στα σχέδιά του για χάρη μας: η καλοσύνη με τη θέληση «να σώσει εκείνο που χάθηκε» (Λκ. 19,10). Η σοφία και η δικαιοσύνη με τον τρόπο με τον οποίο μας σώζει, η δύναμη από το γεγονός που ο Χριστός «έγινε όμοιος με τους ανθρώπους» (Φιλ. 2, 7-8) και συμμορφώθηκε με την ταπεινότητα της φύσης μας.
↧