«Έρχεται ώρα που όσοι βρίσκονται στα μνήματα θα ακούσουν τη φωνή του Υιού του ανθρώπου, και θα βγουν» Ιω. 5,28)… Στο Ευαγγέλιο συναντούμε τρεις νεκρούς που ανασταίνονται από τον Κύριό μας, και δεν είναι χωρίς λόγο: Οι ενέργειες του Κυρίου δεν είναι απλά γεγονότα, αλλά επίσης είναι σημάδια… Βρισκόμαστε με θαυμασμό εμπρός στην ανάσταση του Λαζάρου (Ιω. 11), αλλά αν στρέψουμε την προσοχή μας στα έργα του Χριστού πολύ πιο αξιοθαύμαστα, θα δούμε ότι κάθε άνθρωπος που πιστεύει ανασταίνεται. Και αν αποφασίσουμε να σκεφτούμε σοβαρά, να κατανοήσουμε ότι υπάρχουν θάνατοι πολύ πιο ελεεινοί, και κάθε άνθρωπος που πέφτει στην αμαρτία υπόκειται στο θάνατο. Όλοι οι άνθρωποι αισθάνονται αποτροπή εμπρός στο θάνατο του σώματος, πολύ λίγο στο θάνατο της ψυχής… Ο άνθρωπος κάνει τα πάντα για να αποφύγει το θάνατο που δεν μπορεί να αποφύγει, και ο ίδιος άνθρωπος, που καλείται να ζήσει αιώνια, δεν κάνει τίποτα για να αποφύγει την αμαρτία… Μακάρι να ήταν δυνατό να ξυπνήσουμε τους ανθρώπους από την απάθειά τους, και να ξυπνήσουμε κι εμείς οι ίδιοι μαζί τους, για να αγαπήσουμε την αιώνια ζωή με τόσο ζήλο που αγαπούν τη περαστική αυτή ζωή! … Αν πούμε σε κάποιον να διασχίσει τις θάλασσες για να αποφύγει το θάνατο, θα διστάσει μήπως; Αν του πούμε να λάβει τις μεγαλύτερες φροντίδες για να μην πεθάνει, θα παραμείνει με σταυρωμένα χέρια; Και να! Ο Θεός μας διατάζει πολύ πιο εύκολα πράγματα για να αποκτήσουμε την αιώνια ζωή, και αρνούμαστε να υπακούσουμε… Αν, λοιπόν, ο Κύριός μας, με τη μεγάλη χάρη του και με τη μεγάλη ευσπλαχνία του, ανασταίνει τις ψυχές μας για να τις σώσει από τον αιώνιο θάνατο, έχουμε δίκιο να βλέπουμε σ’ αυτούς τους τρεις θανάτους των σωμάτων το σύμβολο και την προεικόνιση της ανάστασης των ψυχών με την πίστη.
↧