Εσύ όμως, Κύριε, παραμένεις αιώνια, *
κι από γενεά σε γενεά η ανάμνησή σου.
Θα σηκωθείς και τη Σιών θα σπλαχνιστείς –είναι καιρός να της χαρίσεις το έλεός σου– γιατ' ήρθε η στιγμή.
επειδή αγάπησαν οι δούλοι σου τις πέτρες της *
και πόνεσαν για το χώμα της.
Και τα έθνη θα φοβηθούν τ’ όνομά σου, Κύριε, *
κι όλοι της γης οι βασιλείς τη δόξα σου,
διότι ο Κύριος τη Σιών ανοικοδόμησε *
και φανερώθηκε μέσα στη δόξα του.
Στράφηκε στην προσευχή των ανυπεράσπιστων, *
και δεν περιφρόνησε τη δέησή τους.
Ας καταγραφούν αυτά για τη γενεά την επόμενη, *
κι ο λαός ο ανακαινισμένος θα εξυμνήσει τον Κύριο.
Διότι έσκυψε από το ύψος του αγιαστηρίου του, *
ο Κύριος από τον ουρανό στη γη επέβλεψε,
για ν’ ακούσει τον στεναγμό των αιχμαλώτων, *
για να λύσει τους καταδικασμένους σε θάνατο,
↧