Όταν έμεινε χήρα, η Μπριγκίττα ξεκίνησε τη δεύτερη περίοδο της ζωής της. Αρνήθηκε να συνάψει ένα άλλο γάμο για να εμβαθύνει την ένωσή της με τον Κύριο με την προσευχή, την απονέκρωση και με έργα αδελφικής αγάπης. Οι χριστιανές χήρες μπορούν επομένως να βρουν σ’ αυτή την αγία ένα πρότυπο για να ακολουθήσουν. Πράγματι, μετά το θάνατο του συζύγου της, η Μπριγκίττα αφού μοίρασε την περιουσία της στους φτωχούς, χωρίς να ασπασθεί την αφιερωμένη ζωή, εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι των σιστεριανών της Αλβάστρα. Είναι τότε που άρχισαν οι θεϊκές αποκαλύψεις που τη συνόδεψαν στο υπόλοιπο τη ζωής της. […] Διαβάζοντας αυτές τις αποκαλύψεις, βρισκόμαστε προβληματισμένοι πάνω σε σημαντικά θέματα. Για παράδειγμα, συναντάμε συχνά την περιγραφή, με λεπτομέρειες πολύ ρεαλιστικές, του Πάθους του Χριστού, για το οποίο η Μπριγκίττα είχε μια ξεχωριστή ευλάβεια, διαλογιζόμενη σ’ αυτό την άπειρη αγάπη του Θεού για τους ανθρώπους. Στα χείλη του Κυρίου που της απευθύνει το λόγο, θέτει με θάρρος λόγια συγκινητικά: «Φίλοι μου, αγαπώ τόσο τρυφερά τα πρόβατά μου, που, αν ήταν δυνατό, θα προτιμούσα να βιώσω πολλές φορές για το καθένα, το θάνατο που έζησα για όλα μαζί, παρά να τα στερηθώ» (1,59). Η πονεμένη μητρότητα της Μαρίας, την οποία αποκάλεσε Μεσίτρια και Μητέρα της ευσπλαχνίας, είναι επίσης ένα θέμα που επανέρχεται συχνά στις αποκαλύψεις της. Λαβαίνοντας αυτά τα χαρίσματα, η Μπριγκίττα είχε συνείδηση να είναι ο αποδέκτης ενός δώρου ιδιαίτερης εκτίμησης από μέρους του Κυρίου: «Εσύ, κόρη μου, την οποία διάλεξα για τον εαυτό μου […] να με αγαπάς με όλη την καρδιά σου […] αλλά περισσότερο από όλα όσα υπάρχουν στον κόσμο» (1,1). Εξ άλλου, η Μπριγκίττα γνώριζε καλά, και ήταν βαθειά πεπεισμένη, ότι κάθε χάρισμα προοριζόταν για την ανοικοδόμηση της Εκκλησίας. Είναι, ακριβώς, ο λόγος ενός τόσο μεγάλου αριθμού αποκαλύψεων σε μορφή προειδοποιήσεως, ενίοτε σοβαρών, στους πιστούς της εποχής της, συμπεριλαμβανομένης και της πολιτικής και θρησκευτικής εξουσίας, ώστε να ζουν με συνέπεια τη χριστιανική τους ζωή. Αλλά συμπεριφερόταν πάνω σ’ αυτό με πολύ σεβασμό και με πλήρη πιστότητα προς την εξουσία της Εκκλησίας, ιδιαίτερα προς το διάδοχο του αποστόλου Πέτρου.
↧