Και πριν, ακόμη, από την έλευση του Σωτήρα, οι άγιοι δεν αγνοούσαν ότι ο Θεός είχε για το ανθρώπινο γένος σχέδια ειρήνης. Διότι, «δεν έκανε τίποτα πάνω στη γη χωρίς να το αποκαλύψει στους δούλους του τους προφήτες». Αλλά, αυτό το σχέδιο, όμως, έμενε κρυμμένο από πολλούς […] αλλά εκείνοι που προαισθάνονταν την απολύτρωση του Ισραήλ ανήγγειλαν ότι ο Χριστός θα ερχόταν μέσα στη σάρκα και, μαζί του, η ειρήνη […] : «Δεν θα υπάρχει ειρήνη στη γη όταν θα έλθει» […] Αλλά, ενώ προανήγγειλαν την ειρήνη και ο δημιουργός της ειρήνης καθυστερούσε να έλθει, η πίστη του λαού χαλάρωνε, εφόσον κανένας δεν ήταν παρών για να τους εξαγοράσει και να τους σώσει. Παραπονούνταν για την τόση καθυστέρηση, παρόλο που τόσο συχνά «αναγγέλλονταν από το στόμα των προφητών»: «Πόσο καιρό ακόμα θα μας κρατάτε σε αδημονία; ιδού, από πολύ καιρό αναγγέλλετε την ειρήνη και δεν έρχεται. Υπόσχεστε μεγαλεία, και όμως υπάρχει συνεχώς ταραχή. Η υπόσχεση αυτή μας έχει ξαναγίνει, ‘με πολλούς τρόπους και σε πολλές μορφές’ οι άγγελοι την ανήγγειλαν στους πατέρες μας, και οι πατέρες μας, μας τη μετάδωσαν: ‘Ειρήνη, ειρήνη, αλλ’ όμως δεν υπάρχει ειρήνη’ […] Ο Θεός ας αποδείξει ότι «οι αγγελιαφόροι του είναι άξιοι εμπιστοσύνης», εφόσον βέβαια είναι αγγελιαφόροι! Ας έλθει, λοιπόν, ο ίδιος» […] Ιδού, λοιπόν, οι υποσχέσεις γλυκές και παρηγορητικές: «Ιδού, ο Κύριος θα έλθει, δεν θα πει ψέματα. Αν αργήσει, περίμενέ τον, γιατί θα έλθει, δεν θα καθυστερήσει», ή ακόμη «ο Καιρός του είναι εγγύς, οι ημέρες του δεν θα αργήσουν». Και τέλος, από τα χείλη εκείνου που πρόκειται να έλθει, αυτά τα λόγια: «Ιδού, εγώ, θα κάνω να χυθεί επάνω σας ως ποταμός, η ειρήνη και η δόξα των εθνών, ωσάν ένας χείμαρρος που ξεχειλίζει». (Βιβλικές Παραπομπές: Aμ. 3,7; Mιχ. 5,5 Λκ. 1,70 Ησ. 9,5 Εβρ. 1,1 Ιερ. 6,14 Εκκλ. 36,15 Βλ. Αβα. 2,3 Ησ. 14,1 Βουλγάτα Ησ. 33,12)
↧