Ο Κύριος είπε, επιθυμώντας να προσδιορίσει το ειδικό καθήκον των δούλων που έθεσε επι κεφαλής του λαού του: «Ποιος είναι ο πιστός διαχειριστής και φρόνιμος στον οποίο ο κύριος του σπιτιού εμπιστεύτηκε την φροντίδα της οικογένειάς για να της δίνει τον κατάλληλο καιρό τη μερίδα του σιταριού; Μακάριος θα είναι ο δούλος, τον οποίο ο κύριος, επιστρέφοντας, θα βρει το δούλο του επί τω έργω.» Ποιος είναι ο κύριος της οικίας: Ο Χριστός, χωρίς αμφιβολία, εφόσον είπε στους μαθητές του: «Με αποκαλείτε Διδάσκαλο και Κύριο, και έχετε δίκιο, γιατί αληθινά είμαι» (Ιω. 13,13). Και ποια είναι η οικογένεια αυτή; Είναι, με βεβαιότητα, εκείνη που ο Κύριος εξαγόρασε ο ίδιος… Η αγία αυτή οικογένεια είναι η καθολική Εκκλησία η οποία βρίσκεται σε όλο τον κόσμο, εξαιτίας της μεγάλης γονιμότητάς της, και η οποία είναι υπερήφανη ότι είναι εξαγορασμένη με το αίμα του Κυρίου της. Όπως ο ίδιος το είπε: «Ο Υιός του ανθρώπου δεν ήλθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει τη ζωή του, ως λύτρα, για το πλήθος» (Μκ. 10,45). Είναι επίσης ο καλός Ποιμένας, ο οποίος έδωσε τη ζωή του για τα πρόβατά του» (Ιω. 10,11)
Αλλά ποιος είναι αυτός ο διαχειριστής, ο οποίος πρέπει να είναι συνάμα πιστός και φρόνιμος; Ο απόστολος Παύλος μας τον φανερώνει όταν λέει, σε σχέση με τον εαυτό του και τους συντρόφους του: «Να μας θεωρούμε εαυτούς ως δούλους του Χριστού και διαχειριστές των μυστηρίων του Θεού. Και αυτό που ζητούμε από τους διαχειριστές: να είναι πιστοί» (1Κορ. 4,1-2). Αλλά κανένας από μας δεν πρέπει να σκεφτεί ότι οι απόστολοι είναι οι μόνοι να έχουν λάβει τη θέση του διαχειριστή… Οι επίσκοποι, επίσης είναι διαχειριστές, όταν ο Παύλος λέει: «Πρέπει ο Επίσκοπος να είναι άμεμπτος, με την ιδιότητά του του διαχειριστή του θεού» (Τιτ. 1,7)
Εμείς, οι επίσκοποι, είμαστε επομένως δούλοι του κυρίου της οικίας, είμαστε διαχειριστές του Κυρίου, λάβαμε το μέτρο του σιταριού που έχουμε χρέος να το μοιράσουμε.
↧
