Ο απόστολος Παύλος λέει ότι η ίδια η δημιουργία περιμένει την αποκάλυψη των παιδιών του Θεού (Ρωμ. 8,19). Η δημιουργία αυτή έχει παραδοθεί παρά τη θέλησή της στη δύναμη του χάους, αλλά ζει με την ελπίδα. Διότι ελπίζει ότι ο Χριστός θα την βοηθήσει με τη χάρη του να ελευθερωθεί από τη σκλαβιά από την αναπόφευκτη εξαθλίωση, και να λάβει την ένδοξη ελευθερία των παιδιών του Θεού. Έτσι θα υπάρξει μια μόνη ελευθερία, για τη δημιουργία και για τα παιδιά του Θεού, όταν η δόξα των τελευταίων θα αποκαλυφτεί. Αλλά τώρα, όσο αυτή η αποκάλυψη θα είναι ευκταία, ολόκληρη η δημιουργία θα αναστενάζει περιμένοντας να συμμεριστεί τη δόξα της υιοθεσίας μας και της απολύτρωσής μας. (εδ. 22) […] Είναι φανερό ότι τα πλάσματα που αναστενάζουν περιμένοντας την υιοθεσία των παιδιών, έχουν μέσα τους τα πρώτα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος (εδ. 9…). Αυτή η υιοθεσία των παιδιών, είναι η απολύτρωση ολόκληρου του σώματος, όταν το τελευταίο, χάρη των υιοθετημένων παιδιών του Θεού, θα δει πρόσωπο με πρόσωπο αυτό το αιώνιο και θεϊκό αγαθό. Υπάρχει ήδη υιοθεσία μέσα στην Εκκλησία του Κυρίου όταν το Πνεύμα μέσα μας φωνάζει «Αββά! Πατέρα» (εδ. 15). Αλλά η υιοθεσία αυτή θα είναι τέλεια όταν αυτοί που θα γίνουν δεκτοί να δουν το πρόσωπο του Θεού θα αναστηθούν όλη στην αθανασία, την τιμή και τη δόξα. Τότε η ανθρώπινη φύση θα ξέρει εαυτήν αληθινά λυτρωμένη. Είναι γι αυτό που ο απόστολος Παύλος τολμά να πει: «Σωθήκαμε για την ελπίδα» (εδ. 24). Πράγματι, η ελπίδα λυτρώνει, όπως και η πίστη, για την οποία ελέχθη: «Η πίστη σου σε εέσωσε» (Μκ. 5,34).
↧