Μεταδίνοντας στους αποστόλους τη δική του εξουσία να συγχωρεί τις αμαρτίες, ο Κύριος τους δίνει επίσης την εξουσία να συμφιλιώνει τους αμαρτωλούς με την Εκκλησία. Αυτή η εκκλησιολογική διάσταση της αποστολής τους εκφράζεται ιδιαίτερα με τον επίσημο λόγο του Χριστού προς τον Σίμωνα Πέτρο: «Θα σου δώσω τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών, ό, τι δέσεις πάνω στη γη, θα είναι δεμένο και στους ουρανούς, και ό, τι λύσεις πάνω στη γη θα είναι λυμένο και στους ουρανούς» (Μτ. 16,19). Την ίδια αυτή αποστολή που έδωσε στον Πέτρο να λύνει και να δένει δόθηκε επίσης και στο Κολέγιο των αποστόλων που είναι ενωμένη με τον αρχηγό τους (Μτ. 18,18 και 28, 16-20)»(Β’ Βατικανού:Φως των Εθνών 22). Η διατύπωση της άφεσης σε χρήση στη Λατινική Εκκλησία εκφράζει τα ουσιαστικά στοιχεία του Μυστηρίου: Ο Πατέρας της ευσπλαχνίας είναι η πηγή κάθε άφεσης. Πραγματοποιεί τη συμφιλίωση των αμαρτωλών με το Πάσχα του Υιού του και με τη δωρεά του Αγίου Πνεύματος, μέσα από την προσευχή και την αποστολή της Εκκλησίας: «Ο Θεός Πατέρας σας φανερώνει την ευσπλαχνία του. Με το Θάνατο και την Ανάσταση του Υιού του, συμφιλίωσε τον κόσμο με τον εαυτό του και έστειλε το Πνεύμα το Άγιο για την άφεση των αμαρτιών. Με τη διακονία της Εκκλησίας, να σας χορηγήσει την άφεση και την ειρήνη. Και εγώ, στο όνομα του Πατέρα, του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, σε απολύω από όλες τις αμαρτίες σου» […] Ο Χριστός ενεργεί σε καθένα από τα Μυστήρια. Απευθύνεται προσωπικά σε καθένα από τους αμαρτωλούς: «Παιδί μου, συγχωρέθηκαν οι αμαρτίες σου» (Μκ.2,5). Είναι ο γιατρός που σκύβει πάνω σε καθένα από τους αρρώστους του που έχουν ανάγκη από αυτόν για να τον θεραπεύσει (βλ. Μκ. 2,17). Τους επανορθώνει και τους επανεντάσσει στην κοινωνία των αδελφών. Η προσωπική εξομολόγηση είναι επομένως η μορφή η πιο εύγλωτη της συμφιλίωσης με το Θεό και με την Εκκλησία.
↧
