Μετά την αμαρτία του, ο Αδάμ γνωρίζει την εντροπή, αντιλαμβάνεται εαυτόν γυμνό, αντιλαμβάνεται το βάρος της πράξης τους, και όμως ο Θεός δεν τον εγκαταλείπει. Αν τη στιγμή εκείνη, με την αμαρτία, αρχίζει η εξορία από το Θεό, υπάρχει ταυτόχρονα η υπόσχεση της επιστροφής, η δυνατότητα να επιστρέψει στο Θεό. Ο Θεός ζητά αμέσως να μάθει: «Αδάμ που είσαι;» (Γεν 3,9), τον αναζητά. Ο Ιησούς έγινε γυμνός για εμάς, πήρε επάνω του την εντροπή του Αδάμ, τη γυμνότητα της αμαρτίας του για να πλύνει την αμαρτία μας: «χάρη στις πληγές του, θεραπευτήκαμε» (Ησ. 53,5 και 1Π 2,24). Θυμηθείτε αυτό που λέει ο άγιος Παύλος: «Για ποιο πράγμα να υπερηφανευτώ, αν όχι για την αδυναμία μου, για τη φτώχεια μου;» (βλ. 2Κορ. 11,30…) Είναι πράγματι στο γεγονός να αντιληφτώ την αμαρτία μου, στο γεγονός να κοιτάξω την αμαρτία μου, που μπορώ να γνωρίσω και να συναντήσω την ευσπλαχνία του Θεού, την αγάπη του, και να πάω κοντά του για να λάβω την άφεση. Στην προσωπική μου ζωή, συνάντησα πολλές φορές το πρόσωπο της ευσπλαχνίας του Θεού, την υπομονή του. Είδα επίσης σε πολλά πρόσωπα τη δύναμη να πλησιάσουν τις πληγές του Ιησού, λέγοντάς του: «Κύριε, εδώ είμαι, δέξου τη φτώχεια μου, κρύψε στις πληγές σου τις αμαρτίες μου, πλύνε με στο αίμα σου» (Απ. 1,5). Και είδα πάντοτε ο Θεός να το κάνει, να αποδέχεται, να παρηγορεί, να ξεπλένει, να αγαπά. Αγαπητοί αδελφοί και αδελφές, ας αφήσουμε να μας αγκαλιάσει η ευσπλαχνία του Θεού. Να υπολογίζουμε στην υπομονή του που μας παραχωρεί πάντοτε χρόνο. Ας έχουμε τη δύναμη να επιστρέψουμε στην κατοικία του, να ζήσουμε μέσα στις πληγές της αγάπης του, αφήνοντας εκείνον να μας αγαπά, να συναντήσουμε την ευσπλαχνία του μέσα από τα μυστήρια. Θα δοκιμάσουμε την τρυφερότητά του, την τόσο ωραία, θα γνωρίσουμε την αγκαλιά του και θα γίνουμε και εμείς πιο ικανοί για ευσπλαχνία, υπομονή, άφεση, αγάπη.
↧