Η αποστολή του Πέτρου παραμένει πάντοτε μέσα στην Εκκλησία (…) στο πρόσωπο εκείνων που τον διαδέχτηκαν. Πρέπει να καταλάβουμε ότι η ευλογία του Κυρίου που δόθηκε πρώτα στον ίδιο, δίνεται επίσης και στον ελάχιστο από του δούλους του, ο οποίος «διατηρεί αυτό που του δόθηκε» (1Τιμ. 6,20). Ο Πέτρος τους εκπροσωπεί και τους συμβολίζει όλους. «Μακάριος είσαι, Σίμων, γιε του Ιωνά: δεν είναι η σάρκα και το αίμα που σου αποκάλυψαν αυτό, αλλά ο Πατέρας μου που είσαι στους ουρανούς. Σου το λέω: «Είσαι Πέτρος και πάνω σ’ αυτή την πέτρα θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου και η δύναμη του θανάτου δεν θα την νικήσει. Θα σου δώσω τα κλειδιά της Βασιλείας των ουρανών (…)». Υπόσχεση ιερή και ένδοξη! Είναι δυνατό να εξαντληθεί μόνο στο πρόσωπο του Πέτρου, όσο μεγάλος και αν είναι αυτός ο ένδοξος απόστολος; Γράφτηκε μέσα «στο αιώνιο Ευαγγέλιο» (Απ. 14,6) μόνο για να δώσει μαρτυρία μόνο για κάποιον που έφυγε από πολύ καιρό; Εξ άλλου, γενικά, ο εμπνευσμένος Λόγος του Θεού εξυμνεί τα πρόσωπα; Ο πλούτος αυτής της ευλογίας του Χριστού δεν αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια μείωσής της; Δεν υπερβαίνει, ότι και αν κάνουμε, κάθε προσπάθεια μέχρι να νικήσει την έλλειψη πίστης μας με την καλοσύνη εκείνου ο οποίος δεσμεύτηκε με αυτό τον τρόπο; Εν συντομία, δεν είναι ένα σύνολο προκαταλήψεων που εμποδίζει πολλούς να αποδεχτούν αυτή την υπόσχεση του Χριστού, που δόθηκε στον Πέτρο σύμφωνα με την πληρότητα της χάρης που τη συνοδεύει; (…) Αν οι υποσχέσεις που δόθηκαν στους αποστόλους από το Χριστό δεν πραγματοποιούνται μέσα στην Εκκλησία όσο αυτή διαρκεί, πως η αποτελεσματικότητα των μυστηρίων θα επεκτεινόταν πέρα από το χρόνο της αρχής;
↧