Με την εργασία του και την ευφυΐα του, ο άνθρωπος προσπάθησε πάντοτε να δώσει στη ζωή του μια πιο πλατειά ανάπτυξη. (…) Εμπρός σ’ αυτή την τεράστια προσπάθεια, που εκτείνεται ήδη σ’ ολόκληρη την ανθρωπότητα, πολλά ερωτήματα παρουσιάζονται στους ανθρώπους: ποιο είναι το νόημα και η αξία αυτής της κοπιαστικής προσπάθειας; Πως πρέπει να χρησιμοποιήσει όλα αυτά τα αγαθά; (…) Για τους πιστούς, ένα πράγμα είναι βέβαιο: αυτή καθεαυτή, η ανθρώπινη δραστηριότητα, ατομική ή συλλογική, αυτή η γιγάντια προσπάθεια με την οποία οι άνθρωποι, στη διάρκεια των αιώνων, επιδίδονται να καλυτερεύσουν τις συνθήκες της ζωής, ανταποκρίνεται στο σχέδιο του Θεού. Ο άνθρωπος δημιουργημένος κατά την εικόνα του Θεού, έχει πράγματι λάβει την αποστολή να υποτάξει τη γη και ό, τι αυτή περιέχει (Γεν. 1,26…), να κυβερνήσει τον κόσμο με δικαιοσύνη και αγιοσύνη και αναγνωρίζοντας το Θεό ως Δημιουργό των πάντων, να του αποδώσει τον εαυτό του καθώς και τα πάντα, με τρόπο ώστε, ενώ είναι υποταγμένα στον άνθρωπο, να δοξάζεται το όνομα του Θεού σε ολόκληρη τη γη. Αυτό αφορά εξάλλου τις πιοκαθημερινές δραστηριότητες. (…) Αλλά όσο η εξουσία του ανθρώπου μεγαλώνει, τόσο περισσότερο το πεδίο των ευθυνών του, προσωπικών και συλλογικών ευρύνεται. Αντιλαμβανόμαστε έτσι ότι το χριστιανικό μήνυμα δεν αποστρέφει τους ανθρώπους από την ανοικοδόμηση του κόσμου και δεν τους ωθεί να αδιαφορούν για την τύχη των ομοίων του: τους καθιστά απεναντίας ένα καθήκον πιο απαιτητικό. Όπως η ανθρώπινη δραστηριότητα προέρχεται από τον άνθρωπο, είναι επίσης προσανατολισμένη προς τον άνθρωπο. Πράγματι, με την δράση του, ο άνθρωπος δεν μεταμορφώνει μόνο τα πράγματα και την κοινωνία, ολοκληρώνεται και ο ίδιος. (…) Ο άνθρωπος αξίζει περισσότερο γι αυτό που είναι, παρά με αυτό που έχει. Επίσης, ό, τι κάνουν οι άνθρωποι για να βασιλέψει περισσότερη δικαιοσύνη, η μια πιο πλατειά αδελφοσύνη, μια τάξη πιο ανθρώπινη στις κοινωνικές σχέσεις τους, υπερβαίνει σε αξία την τεχνική πρόδοο.
↧