Αν σηκώνεις το σταυρό με καλή καρδιά, θα είναι εκείνη που θα σε σηκώνει και θα σε οδηγήσει στο ποθητό τέρμα, δηλαδή εκεί όπου θα παύσεις να υποφέρεις. Αλλά δεν θα είναι για εδώ κάτω. Αν τον σηκώνεις παρά τη θέλησή σου, τον καταντάς ένα φορτίο, και γίνεται βαρύ, και όμως θα πρέπει παρόλα αυτά να τον σηκώνεις. Αν απορίψεις ένα σταυρό, θα συναντήσεις σίγουρα ένα άλλο, ίσως πιο βαρύ ακόμη. Πιστεύεις ότι θα αποφύγεις αυτό που κανένας δεν το κατόρθωσε; Ποιος ανάμεσα στους αγίους υπήρξε χωρίς σταυρό και χωρίς δοκιμασία σ’ αυτό τον κόσμο; Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός, ο Κύριός μας δεν υπήρξε ούτε μια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του χωρίς να υποφέρει, χωρίς πόνο. «Δεν έπρεπε ο Χριστός να υποφέρει αυτές τις δοκιμασίες, για να αναστηθεί από τους νεκρούς και για να εισέλθει στη δόξα του»; (Λκ. 24,46…). Πως, λοιπόν, αναζητάς ένα άλλο δρόμο από αυτήν τη βασιλική οδό του τίμιου σταυρού; (…) Και όμως, εκείνος που δοκιμάζεται με τόσες δοκιμασίες δεν είναι χωρίς παρηγορία που τις καταπραΰνει, γιατί βλέπει να αυξάνουν οι καρποί της υπομονής στο να σηκώνει το σταυρό του. Γιατί όταν το σηκώνει με καλή καρδιά, όλο το βάρος μετατρέπεται σε γλυκεία εμπιστοσύνη που του δίνει κουράγιο (…) αυτό δεν προέρχεται από την αρετή του ανθρώπου, αλλά από τη χάρη του Χριστού που είναι αρκετά δυνατή να μεταμορφώσει μια σάρκα εύθραυστη, ώστε αυτό που απεύχεται και αποφεύγει ενστικτωδώς, το αγκαλιάζει και το αγαπά με το ζήλο του πνεύματος. Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να σηκώνει το σταυρό, να αγαπά το σταυρό (…), αν δεν υπολογίζεις παρά μόνο στον εαυτό σου δεν θα μπορέσεις να το κατορθώσεις. Αλλά αν εναποθέσεις την εμπιστοσύνη σου στον Κύριο, η δύναμη θα σου δοθεί άνωθεν, και θα εξουσιάζεις πάνω στη σάρκα και πάνω στον κόσμο. Και δεν θα φοβηθείς ούτε τον ίδιο το δαίμονα, τον εχθρό μας, εφόσον οπλιστείς με την πίστη και σημαδευτείς με το σταυρό του Ιησού Χριστού.
↧