Η Β’ Σύνοδος του Βατικανού παρουσιάζει το Βάπτισμα με την εξής διατύπωση: «Οι βαπτισμένοι, με την αναγέννηση και με τη χρίση του Αγίου Πνεύματος, καθιερώνονται για να είναι μια κατοικία πνευματική (ΦτΕ). Το Άγιο Πνεύμα χρίει το βαπτισμένο, τον σφραγίζει ανεξίτηλα, και τον καθιστά ναό πνευματικό (2ΚΟρ. 1,21… 1Κορ. 3,16), δηλαδή το γεμίζει με την αγία παρουσία του Θεού χάρη στην ενότητα και την ομοίωσή του με τον Ιησού Χριστό. Δυνατός από αυτή την πνευματική χρίση, ο χριστιανός μπορεί, με τον τρόπο του, να επαναλάβει τα λόγια του Ιησού: «Το Πνεύμα του Κυρίου είναι επάνω μου, γιατί με καθιέρωσε με τη χρίση» […] «Η αποστολή του Χριστού, ιερέα, προφήτη, βασιλέα συνεχίζει μέσα στην Εκκλησία. Όλοι, ο Λαός του Θεού ολόκληρος, συμμετέχουν σ’ αυτή την αποστολή». Οι λαϊκοί πιστοί συμμετέχουν στην ιερατική αποστολή με την οποία ο Ιησούς προσφέρθηκε ο ίδιος πάνω στο σταυρό και συνεχίζει να προσφέρεται με την τέλεση της ευχαριστίας […]: «Όλες οι δραστηριότητές τους, οι προσευχές τους και οι αποστολικές δραστηριότητές τους, η συζυγική και οικογενειακή ζωή, ο καθημερινός μόχθος, η ξεκούρασή τους, πνεύματος και σώματος, τα βιώνουν με το Πνεύμα του Θεού, ακόμα και τις δοκιμασίες της ζωής […] όλα αυτά αποβαίνουν προσφορές πνευματικές ευάρεστες στο Θεό δια του Ιησού Χριστού’ (1Π.2,5) και κατά την τέλεση της ευχαριστίας αυτές οι προσφορές συναντούν την αφιέρωση του σώματος του Κυρίου, ώστε να προσφερθούν με κάθε ευλάβεια στον Πατέρα» (ΦτΕ 34) […] Η συμμετοχή στην προφητική αποστολή του Χριστού […] κατοικεί και δεσμεύει τους λαϊκούς πιστούς να λάβουν το Ευαγγέλιο με πίστη, και να το αναγγείλουν με το λόγο και με τις πράξεις τους […] Βιώνουν τη χριστιανική βασιλεία πριν απ’ όλα με τον πνευματικό αγώνα που διεξάγουν για να εκμηδενίσουν στον εαυτό τους την κυριαρχία της αμαρτίας. (Ρωμ. 6,12 ) αλλά επίσης με την προσφορά του εαυτού τους για να υπηρετήσουν […] τον ίδιο τον Ιησού, παρόντα στους αδελφούς του, προπάντων στους πιο ταπεινούς (Μτ.25,40). Αλλά οι λαϊκοί πιστοί καλούνται ιδιαίτερα να ξαναδώσουν στη δημιουργία ολόκληρη την πρωταρχική της αξία. Συνδέοντας τη δημιουργία με το αληθινό καλό του ανθρώπου με μια δραστηριότητα συνεχόμενη με τη χάρη, συμμετέχουν στην άσκηση της εξουσίας με την οποία ο Ιησούς αναστημένος ελκύει στον εαυτό του τα πάντα και τα υποτάσσει […] στο Πατέρα, «ώστε ο Θεός να είναι το πάν στα πάντα» (Ιω. 12,32 1Κορ. 15,28).
↧