Η Αμίαντη Παρθένος, προστατευμένη από κάθε μόλυνση του προπατορικού αμαρτήματος, στο τέρμα της επίγειας ζωής της, υψώθηκε στη δόξα του ουρανού, με την ψυχή και το σώμα της, και εξυψώθηκε από τον Κύριο ως Βασίλισσα του σύμπαντος ώστε να μοιάσει όσο γίνεται περισσότερο στον Υιό της, τον Κύριο των κυρίων (Απ. 19,16) και νικητή της αμαρτίας και του θανάτου… Ακριβώς όπως η Μητέρα του Ιησού, ήδη δοξασμένη στο σώμα και στην ψυχή της είναι η εικόνα και η αρχή αυτού που θα είναι η Εκκλησία στην τελική της μορφή στο κόσμο το μελλοντικό, όπως πάνω στη γη, μέχρι την επάνοδο κατά την Ημέρα του Κυρίου (2Π. 3,10), η Μαρία λάμπει ως σημείο της βέβαιης ελπίδας και παρηγοριάς εμπρός στο Λαό του Θεού σε πορεία. Είναι μεγάλη χαρά και μεγάλη παρηγοριά για την αγία Σύνοδο να διαπιστώνει ανάμεσα στους χωρισμένους αδελφούς επίσης, που δεν παραλείπουν να αποδίδουν στην Μητέρα του Κυρίου και Σωτήρα την τιμή που της οφείλεται, ιδιαίτερα στους Ανατολικούς, οι οποίοι με ξεχωριστό ζήλο και με ψυχή γεμάτη ευλάβεια, παρουσιάζονται ενωμένοι μέσα από την ευλάβεια προς τη αειπάρθενο Μητέρα του Θεού. Είθε όλοι οι χριστιανοί να επιμείνουν προσευχόμενοι στη Μητέρα του θεού και Μητέρα των ανθρώπων, ώστε εκείνη που αγκάλιαζε με τις προσευχές της τις αρχές της Εκκλησίας (Πραξ. 1,14), τώρα που είναι δοξασμένη πάνω από όσους τους μακαρίους και όλους τους αγγέλους, να ικετεύει ενώπιον του Υιού της, μέσω της κοινωνίας των αγίων, μέχρις ότου όλες οι οικογένειες των λαών, να είναι σημαδεμένες με το χριστιανικό όνομα ή αγνοούν ακόμη το Σωτήρα τους, να έχουν την ευτυχία να ενώνονται με την ειρήνη και την ομόνοια σε ένα Λαό του Θεού για τη δόξα της αγιότατης και αδιαίρετης Τριάδας.
↧