Δεν αρκέστηκε να μας καλέσει στον εαυτό του με τη χάρη του, ούτε να μας προσφέρει όλα τα μέσα για τον εξαγιασμό μας, παρατηρήσετε πως ο Ιησούς τρέπει πίσω από τα χαμένα πρόβατα. Παρατηρήσετε πως τρέχει από πόλη σε πόλη
και στα χωριά για να τα αναζητήσει, και να τα επαναφέρει στο χώρο της ευσπλαχνίας του. Παρατηρήσετε πως εγκαταλείπει τους αποστόλους του για να πάει να περιμένει την Σαμαρίτισσα κοντά στο πηγάδι του Ιακώβ, όπου γνώριζε ότι θα ερχόταν (Ιω 4,6…). […] Παρατηρήσετέ τον στο σπίτι του Σίμωνα του λεπρού : δεν είναι για να φάει που πηγαίνει, γνώριζε ότι θα ερχόταν μια Μαγδαληνή αμαρτωλή (Μκ 14,3…) […] Παρατηρήσετέ τον να παίρνει το δρόμο της Καπερναούμ για να πάει να συναντήσει ένα άλλο αμαρτωλό στο γραφείο του : ήταν ο άγιος Ματθαίος, ήταν για να τον κάνει ένα ζηλωτή απόστολο (Μτ 9,9).
Ζητήσετέ του γιατί παίρνει το δρόμο της Ιεριχώ : θα σας πει ότι υπάρχει ένας άνθρωπος Ζακχαίος, που θεωρείται δημόσιος αμαρτωλός, και θέλει να δει αν θα κατορθώσει να τον σώσει. Ώστε να τον κάνει ένα τέλειο μετανοημένο, κάνει όπως ένας καλός πατέρας κάνει για το παιδί του, τον καλεί : «Ζακχαίε, του φωνάζει, κατέβα, γιατί είναι στο σπίτι σου που θα μείνω απόψε. Έρχομαι να σου αποδώσω τη χάρη σου». Είναι σαν να του έλεγε : «Ζακχαίε, άφησε την υπερηφάνειά σου, την προσκόλλησή σου στα αγαθά αυτού του κόσμου, κατέβα, δηλαδή διάλεξε την ταπεινοσύνη και τη φτώχεια». Ω Θεέ μου ! πόσο μεγάλη είναι η ευσπλαχνία σου για τους αμαρτωλούς! […]
Ύστερα από όσα είδαμε τον Ιησού να κάνει για να μας σώσει, πως θα μπορούσαμε να απορούμε εμπρός στην ευσπλαχνία του, εφόσον η μεγαλύτερη χαρά του είναι μας συγχωρήσει ; Ώστε όσο και αν πολλαπλασιάζονται οι αμαρτίες μας, αν επιθυμούμε να τις εγκαταλείψουμε και να μετανοήσουμε, είμαστε βέβαιοι για τη συγχώρηση.
↧