«Για τον Κύριο, η γυναίκα δεν νοείται χωρίς τον άνδρα, ούτε ο άνδρας χωρίς τη γυναίκα», λέει ο απόστολος Παύλος (1Κορ. 11,11)… Ο άνδρας και η γυναίκα πορεύονται μαζί προς τη Βασιλεία. Χωρίς να τους χωρίζει κανείς, ο Χριστός καλεί ταυτόχρονα και τον άνδρα και τη γυναίκα, που ο Θεός ενώνει και η φύση τους δένει μαζί, δίνοντάς τους να μοιράζονται τις ίδιες χειρονομίες και το ίδιο έργο μέσα σε θαυμαστή συμφωνία. Με το δεσμό του γάμου, ο Θεός κάνει τις δυο υπάρξεις να είναι μία ύπαρξη και η μία ύπαρξη να είναι δύο, με τρόπο που να ανακαλύπτουν ένα άλλο εαυτό, χωρίς να χάσουν την προσωπικότητά τους ή να συγχέονται στο ζευγάρι. Αλλά γιατί, στις εικόνες που μας δίνει της Βασιλείας του, ο Θεός κάνει να επέμβουν έτσι τον άνδρα και τη γυναίκα; (βλ.Λκ. 13,18-21). Γιατί υπαγορεύει τόσο μεγαλείο με τη βοήθεια παραδειγμάτων που μπορεί να φανούν αδύναμα και χωρίς μέτρο; Αδελφοί, ένα πολύτιμο μυστήριο κρύβεται κάτω από αυτή τη φτώχεια. Σύμφωνα με τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Αυτό το μυστήριο είναι μεγάλο: … εφαρμόζεται στο Χριστό και την Εκκλησία» (Εφ. 5,32). Οι παραβολές αυτές αναφέρονται στο μεγαλύτερο σχέδιο της ανθρωπότητας: ο άνδρας και η γυναίκα έθεσαν ένα τέλος στην κρίση του κόσμου, μια κρίση που διαιωνιζόταν από αιώνες. Ο Αδάμ, ο πρώτος άνθρωπος, και η Εύα, η πρώτη γυναίκα, οδηγήθηκαν από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού… στο Ευαγγέλιο… Αυτά τα στόματα που κατάντησαν άρρωστα από τον καρπό του δηλητηριασμένου δέντρου θα θεραπευτούν από τη γεύση της φωτιάς που καίει τη συνείδηση που το άλλο δέντρο είχε παγώσει. Η γυμνότητα δεν έχει αποτέλεσμα εδώ, δεν εμπνέεται πλέον από την ντροπή: ο άνδρας και η γυναίκα είναι ντυμένοι ολοκληρωτικά από την άφεση.
↧