Η ψυχή μου ποθεί και λιώνει για τις αυλές του Κυρίου, *
η καρδιά και η σάρκα μου αγαλλίασαν για τον Θεό τον ζώντα.
Ακόμη κι ο σπουργίτης βρίσκει κατοικία, *
και η τρυγόνα τη φωλιά της για να βάλει τα μικρά της: *
στα θυσιαστήριά σου, Κύριε των δυνάμεων, *
βασιλέα μου και Θεέ μου.
Μακάριοι όσοι κατοικούν στον οίκο σου, *
θα σε υμνούν αδιάκοπα.
Μακάριοι οι άνθρωποι που η δύναμή τους βρίσκεται σ' εσένα· που επιθυμούν να 'ρθούν προσκυνητές στον άγιο σου ναό!
Πορεύονται από δύναμη σε δύναμη ώσπου μπρος στο Θεό των θεών να 'ρθούνε, στη Σιών.
↧