Φανταστείτε τη απογοήτευση ενός φτωχού βοσκού που έχασε το πρόβατό του. Δεν ακούγεται στις γύρω περιοχές παρά η φωνή αυτού του δυστυχισμένου που είχε αφήσει το κοπάδι και τρέχει ανάμεσα στα δάση και στους γύρω λόφους, περνά ανάμεσα από δασωμένους θάμνους παραπονούμενος και φωνάζοντας με όλες τις δυνάμεις του και δεν αποφασίζει να επιστρέψει χωρίς να το έχει βρει και επαναφέρει στο κοπάδι. Αυτό κάνει ο Υιός του Θεού όταν οι άνθρωποι απομακρύνονται με την ανυπακοή τους από τις οδηγίες του Δημιουργού τους. Κατέβηκε στη γη και δεν λυπήθηκε ούτε φροντίδες, ούτε κούραση για να μας επαναφέρει στην πρότερη κατάστασή από την οποία απομακρυνθήκαμε. Είναι αυτό που κάνει ακόμη καθημερινά για εκείνους που απομακρύνονται από εκείνον με την αμαρτία, τους ακολουθεί, κατά κάποιο τρόπο, βήμα προς βήμα, χωρίς να σταματά να τους καλεί μέχρι να επιστρέψουν στο δρόμο της σωτηρίας. Και βέβαια, αν δεν έκανε έτσι, γνωρίζεται τι θα έκανε μαζί μας μετά από την πρώτη θανάσιμη αμαρτία. Θα μας ήταν αδύνατο να επιστρέψουμε. Πρέπει εκείνος να πάρει όλες τις πρωτοβουλίες, να μας παρουσιάσει τη χάρη του, να μας ακολουθεί, να μας προσκαλεί να λυπηθούμε τον εαυτό μας, χωρίς να φοβηθούμε ποτέ να του ζητήσουμε την ευσπλαχνία του. (…) Ο ζήλος με τον οποίο ο Θεός μας ακολουθεί φανερώνει την πολύ μεγάλη ευσπλαχνία του. Αλλά και η γλυκύτητα με την οποία συνοδεύεται ο ζήλος αυτός, δηλώνει μια καλοσύνη ακόμη πιο θαυμαστή. Παρόλη την απόλυτη επιθυμία του να μας επαναφέρει, δεν μεταχειρίζεται ποτέ τη βία. Δενχρησιμοποιεί παρά τρόπους καλοσύνης. Δεν γνωρίζω κανένα αμαρτωλό σε όλη την ιστορία του Ευαγγελίου, να προσκλήθηκε στη μετάνοια διαφορετικά από χάδια και ευεργεσίες.
↧