Η ειρήνη δεν είναι μια απλή απουσία πολέμου και δεν περιορίζεται μόνο να εξασφαλίσει την ισορροπία αντίπαλων δυνάμεων, ούτε προέρχεται από μια δεσποτική κυριαρχία, αλλά με πλήρη αλήθεια την προσδιορίζουμε «έργο της δικαιοσύνης» (Ης. 32,17). Είναι ο καρπός μιας τάξης εγγεγραμμένης στην ανθρώπινη κοινωνία από το Θείο ιδρυτή της, και η οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί από τους ανθρώπους που δεν παύουν να προσδοκούν σε μια δικαιοσύνη πιο τέλεια… Η ειρήνη δεν είναι ποτέ πράγμα δεδομένο μια για πάντα, αλλά πρέπει ασταμάτητα να οικοδομείται. Όπως επί πλέον η ανθρώπινη θέληση είναι εύθραυστη και είναι πληγωμένη από την αμαρτία, η παρουσία της ειρήνης απαιτεί από τον καθένα τη συνεχή αυτοσυγκράτηση των παθών και επαγρύπνηση της νόμιμης αρχής. Αλλά και αυτό είναι ανεπαρκές… Η σταθερή θέληση για σεβασμού των άλλων ανθρώπων, των άλλων λαών καθώς και της αξιοπρέπειάς τους, η συνεχής άσκηση της αδελφοσύνης είναι απόλυτα απαραίτητες για την ανοικοδόμηση της ειρήνης. Επί πλέον, η ειρήνη είναι καρπός της αγάπης που υπερβαίνει καθετί που η δικαιοσύνη μπορεί να φέρει. Η επίγεια ειρήνη που γεννιέται από την αγάπη του πλησίον είναι μια εικόνα και αποτέλεσμα της ειρήνης του Χριστού που πηγάζει από το Θεό Πατέρα. Γιατί ο ενσαρκωμένος Υιός προσωπικά, «πρίγκιπας ειρήνης» (Ησ. 9,5), συμφιλίωσε όλους τους ανθρώπους με το Θεό δια του σταυρού του, αποκαθιστώντας την ενότητα όλων σε ένα λαό και σε ένα σώμα. «Θανάτωσε το μίσος στην ίδια του τη σάρκα» (Εφ. 2, 16). Και μετά το θρίαμβο της αναστάσεως, έχυσε το Πνεύμα της αγάπης στην καρδιά των ανθρώπων. Γι αυτό, ενεργοποιώντας την αλήθεια μέσα στην αγάπη, όλοι οι χριστιανοί καλούνται επίμονα να ενωθούν με τους ανθρώπους αληθινά ειρηνικούς για να επικαλούνται και να οικοδομούν την ειρήνη… Στο μέτρο που οι άνθρωποι είναι αμαρτωλοί, ο κίνδυνος του πολέμου απειλεί, και θα είναι έτσι μέχρι την επάνοδο του Χριστού. Αλλά στο μέτρο που, ενωμένοι στην αγάπη, οι άνθρωποι υπερβαίνουν την αμαρτία, υπερβαίνουν επίσης και τη βία, μέχρι την εκπλήρωση του λόγου που ακολουθεί: «Τα ξίφη τους θα τα σφυρηλατήσουν σε άροτρα και τις λόγχες τους σε δρεπάνια. Τα έθνη δεν θα τραβήξουν ξίφη το ένα ενάντια στο άλλο και δεν θα εξασκούνται για πόλεμο» (Ησ. 2,4).
↧