Η γέννηση του Ιωάννη συναντά την απιστία του πατέρα του που γίνεται βουβός. Η Μαρία πιστεύει στη γέννηση του Χριστού, τον αποδέχεται με πίστη (…). Αν δεν είμαστε ικανοί να εισχωρήσουμε σ’ ένα τόσο μεγάλο Μυστήριο, από έλλειψη ικανότητας ή χρόνου, θα αποκτήσετε τη γνώση από εκείνον που μιλάει μέσα σας, ακόμα και στην απουσία μου, σ’ αυτόν που είναι η σκέψη σας από αγάπη, αυτόν που δεχτήκατε μέσα στην καρδιά σας, εκείνου που γίνατε ο ναός (1Κορ. 3,16). Ο Ζαχαρία σιωπά, και χάνει τη λαλιά του μέχρι τη γέννηση του Ιωάννη, τον πρόδρομο του Κυρίου, και του ξαναδίνει τη λαλιά του. Η ομιλία του ξαναδίνεται εξαιτίας της γέννησης εκείνου που έχει τη φωνή. Γιατί ρωτούσαν τον Ιωάννη ο οποίος ήδη ανάγγελλε τον Κύριο: «Ποιος είσαι;» Και απάντησε: «Είμαι η φωνή που φωνάζει μέσα στην έρημο» (Ιω. 1,23). Η Φωνή είναι ο Ιωάννης, Ενώ η Ομιλία,ο Λόγος είναι ο Κύριος: «Στην αρχή ήταν ο Λόγος (Ιω. 1,1). Ο Ιωάννης είναι η φωνή για ένα χρονικό διάστημα, ο Χριστό είναι ο Λόγος στην αρχή, είναι ο αιώνιος Λόγος.
↧