Η χαρά είναι αναπόσπαστο μέρος του ιερού καιρού που αρχίζει. Η Παρουσία είναι ένας καιρός αγρυπνίας, προσευχής, μεταστροφής, πέρα από την αναμονή γεμάτη ζήλο και χαρά. Το αίτιο είναι φανερό. «Ο Κύριος βρίσκεται κοντά» (Φιλ. 4,5). Η πρώτη λέξη που απευθύνθηκε στη Μαρία στην Καινή Διαθήκη είναι μια χαρούμενη πρόσκληση. «Χαίρε, να είσαι γεμάτη χαρά» (Λκ.1, 28 στα Ελληνικά). Ο χαιρετισμός αυτός συνδέεται με τον ερχομό του Σωτήρα. Στη Μαρία, πρώτη, αναγγέλθηκε μια χαρά, η οποία στη συνέχεια αναγγέλλεται σ’ όλο το λαό(Λκ. 2,10), κατά κάποιο τρόπο συμμετέχει και μ’ ένα τρόπο μοναδικό. Σ’ αυτήν επικεντρώνεται η χαρά του παλαιού Ισραήλ και βρίσκει την πληρότητά της. Σ’ αυτήν η ευτυχία των Μεσσιανικών χρόνων ξεσπά αμετάκλητα. Η χαρά της Παρθένου Μαρίας είναι ιδιαίτερα η χαρά «του μικρού υπόλοιπου» του Ισραήλ (Ησ. 10,20…) των φτωχών που περιμένουν τη σωτηρία του Θεού και που δοκιμάζουν την εμπειρία της πιστότητάς του. Για να συμμετάσχουμε σ’ αυτή τη γιορτή είναι απαραίτητο να αναμένουμε ταπεινά και να υποδεχτούμε το Σωτήρα με εμπιστοσύνη. «Όλοι οι πιστοί, οι οποίοι μέσω της λειτουργικής βιώνουν το πνεύμα της Παρουσίας, θεωρώντας την ανέκφραστη αγάπη με την οποία η Μαρία Μητέρα περίμενε τον Υιό, θα οδηγηθούν να την πάρουν ως πρότυπο και να προετοιμαστούν να βαδίσουν προς τη συνάντηση με τον Κύριο που έρχεται αγρυπνώντες στην προσευχή και γεμάτη χαρά»’ (Παύλος 6ος, η μνήμη της Μαρίας, στο Ρωμαϊκό Ευχολόγιο».
↧