«Ιδού ο Αμνός του Θεού», λέει ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, ο Ιησούς δεν μιλάει, πρόκειται για τον Πρόδρομο ο οποίος λέει τα πάντα. Μεταξύ μας, επίσης, είναι ο νυμφίος που συνηθίζει να ενεργεί έτσι: Δεν λέει ακόμη τίποτα στη νύφη, αλλά παρουσιάζεται και μένει σιωπηλός. Άλλοι τον παρουσιάζουν και εκείνος παρουσιάζει τη σύζυγο, ο σύζυγος δεν την παίρνει μόνος του, αλλά την δέχεται από το χέρι κάποιου άλλου. Αλλά μετά που την έχει λάβει, δένεται τόσο πολύ μαζί της που με τη σειρά της λησμονεί εκείνους που έχει αφήσει για να τον ακολουθήσει. Είναι κάτι ανάλογο που συμβαίνει και με τον Ιησού Χριστό, ήλθε για να νυμφευτεί την ανθρώπινη φύση, δεν είπε τίποτα ο ίδιος, απλά μόνο παρουσιάστηκε. Είναι ο Ιωάννης ο φίλος του Νυμφίου (Ιω. 3,29), που έβαλε στο χέρι του το χέρι της Συζύγου – με άλλα λόγια, την καρδιά των ανθρώπων που έπεισε με το κήρυγμά του. Τότε ο Ιησούς Χριστό τους δέχτηκε και τους γέμισε με τόσα αγαθά που δεν επέστρεψαν πλέον σ’ εκείνον που τους είχε δώσει σ’ εκείνον. (…) Ο Ιωάννης είναι ο μόνος που τον έδειξε παρόντα στο λαό, γιατί εκείνος μόνος ήταν παρών στους γάμους με την Εκκλησία, λαβαίνει τον τίτλο του «φίλου του Νυμφίου». Είναι εκείνος που έκανε τα πάντα, που συμφώνησε τα πάντα. Κοιτάζοντας το Μεσσία που πλησίαζε, είπε: «Ιδού ο Αμνός του Θεού». Φανέρωνε έτσι ότι δεν είναι μόνο με τη φωνή, αλλά και με τα μάτια που έδινε μαρτυρία. Θαύμαζε τον Υιό του Θεού και, βλέποντάς τον, η καρδιά του σκιρτούσε από χαρά. Δεν ανοίγει το στόμα για να κηρύξει πρώτα: Θαυμάζει έκπληκτος. Είναι έτσι που καθιστά γνωστό το δώρο που ο Ιησούς ήλθε να φέρει στον κόσμο, σύμφωνα με το νόημα της λέξης «αμνός». Ο Ιωάννης δεν λέει «οφείλει να πάρει πάνω του» ή «πήρε πάνω του» αλλά «Εκείνος που παίρνει πάνω του την αμαρτία του κόσμου» όχι μόνο τη στιγμή του Πάθους του, αλλά ασταμάτητα. Δεν προσφέρει παρά μόνο μια φορά τη θυσία του για τις αμαρτίες του κόσμου, αλλά με αυτή την προσφορά, εξαγνίζει για πάντα τη συνείδηση των αμαρτωλών ανθρώπων.
↧