Ελάτε, ας προσκυνήσουμε κι ας προσπέσουμε *
κι ας γονατίσουμε ενώπιον του Κυρίου, που μας έπλασε,
διότι αυτός είναι ο Θεός μας, *
κι εμείς ο λαός που εκείνος βόσκει και πρόβατα στο χέρι του.
Μακάρι ν’ ακούσετε σήμερα τη φωνή του: *
«Μη σκληρύνετε τις καρδιές σας,
όπως στη Μεριβά, όπως την ημέρα της Μασσά στην έρημο, †
όπου με πείραξαν οι πατέρες σας, *
μ’ έβαλαν σε δοκιμασία, αν και είχαν δει τα έργα μου.
Για σαράντα χρόνια απεχθανόμουν τη γενεά εκείνη, *
και είπα: Αυτός είναι λαός με καρδιά πλανεμένη.
Κι αυτοί δεν γνώρισαν τους δρόμους μου, †
γι’ αυτό κι ορκίστηκα μες στην οργή μου: *
Δεν θα εισέλθουν στην ανάπαυσή μου».
↧