Είναι βέβαιο ότι η παραβολή αποβλέπει στη μεταστροφή των ανθρώπων στο Θεό, οι μεν από πολύ νέοι, άλλοι αργότερα, και τέλος μερικοί σε προχωρημένη ηλικία. Ο Χριστός κατηγορεί την υπερηφάνεια των πρώτων καλεσμένων για να τους εμποδίσει να κατηγορούν εκείνους της ενδέκατης ώρας, φανερώνοντάς τους ότι η αμοιβή είναι ίδια για όλους. Ταυτόχρονα ενθαρρύνει το ζήλο των τελευταίων λέγοντάς τους ότι μπορούν να αξιομισθήσουν τον ίδιο μισθό με τους πρώτους. Ο Σωτήρας μόλις είχε μιλήσει για την αποδέσμευση από τα πλούτη, για την περιφρόνηση όλων των αγαθών, για τις αρετές που απαιτούν μεγάλη καρδιά και κουράγιο. Έπρεπε να ενθαρρύνει το ζήλο μιας καρδιάς γεμάτη νιάτα, ο Κύριος ανάβει μέσα τους τη φλόγα της αγάπης και ενδυναμώνει το θάρρος τους δείχνοντάς τους ότι ακόμη και αυτοί που έφθασαν την τελευταία ώρα λαβαίνουν την αμοιβή ολόκληρης της ημέρας… Για να μιλήσουμε πιο ξεκάθαρα, ορισμένοι μπορεί να υπερβάλλουν και να πέσουν στην αδιαφορία και στη χαλάρωση. Οι μαθητές θα δουν ξεκάθαρα ότι αυτή η προσφορά είναι αποτέλεσμα της γενναιόδωρης ευσπλαχνίας του Θεού, η οποία μόνη θα τους στηρίζει για να αξιομισθήσουν μια τόσο υπέροχη αμοιβή…. Όλες οι παραβολές του Ιησού, αυτές των παρθένων, του διχτιού, των αγκάθων, του στείρου δένδρου μας καλούν να δείξουμε τις αρετές μας με τις πράξεις… Μας συμβουλεύει μια ζωή αγνή και αγία. Μια ζωή αγία κοστίζει πιο πολύ στην καρδιά μας από την απλή καθαρότητα της πίστεως, γιατί είναι ένας συνεχής αγώνας, μια ακούραστη προσπάθεια.
↧