Ο Ανδρέας είχε ακούσει από το Μωυσή αυτά τα λόγια : «Ο Κύριος ο Θεός σας θα σας δώσει ένα προφήτη σαν κι εμένα, αυτόν να ακούσετε» (Δευ. 18,15). Τώρα ακούει τον Ιωάννη το Βαπτιστή να φωνάζει « :Ιδού ο Αμνός του Θεού» (Ιω. 1,29). Μόλις τον συνάντησε, πηγαίνει αυθόρμητα πίσω του. Αναγνώρισε τον προφήτη που είχε αναγγείλει η προφητεία, και οδηγεί από το χέρι τον αδελφό του προς αυτόν που συνάντησε. Φανερώνει στον Πέτρο τον θησαυρό που δεν γνώριζε : «Βρήκαμε το Μεσσία, αυτόν που επιθυμούσαμε. Περιμέναμε την έλευσή του, τώρα απολαμβάνουμε τον ίδιο. Βρήκαμε εκείνο που η μεγάλη φωνή των προφητών μας προέτρεπαν να αναμένουμε. Στις μέρες μας έφθασε εκείνος που η χάρη είχε αναγγείλει, εκείνον που η αγάπη έλπιζε να δει» Ο Ανδρέας πήγε και βρήκε τον αδελφό του Σίμωνα και μοιράστηκε μαζί του το θησαυρό της ενόρασής του. Οδήγησε τον Πέτρο στον Κύριο. Εντυπωσιακό μεγαλείο ! Ο Ανδρέας δεν είναι ακόμη μαθητής, και ήδη έγινε οδηγητής ανθρώπων. Είναι με την αναγγελία του που αρχίζει να αποκτά την φήμη του αποστόλου : «Βρήκαμε το Μεσσία. Μετά από τόσες νύχτες άυπνες στις όχθες του Ιορδάνη, βρήκαμε τώρα το αντικείμενο των προσδοκιών μας»/ Ο Πέτρος ήταν πρόθυμος να ακολουθήσει το κάλεσμα. Ήταν ο αδελφός του ο Ανδρέας που μιλούσε με ζήλο και με το αυτί προσεκτικό (…) Όταν αργότερα ο Πέτρος θα έχει μια υπέροχη συμπεριφορά, θα την οφείλει στον Ανδρέα. Αλλά ο έπαινος που απευθύνεται στον ένα αντανακλά και επάνω στον άλλο. Γιατί τα αγαθά του ενός ανήκουν και στον άλλο, και ο καθένας επαινεί τα χαρίσματα του άλλου.
↧
