Αδελφοί, υπάρχουν δύο είδη χωράφια: το ένα είναι το χωράφι του Θεού, το άλλο είναι το χωράφι του ανθρώπου. Εσύ έχεις το χώρο σου και ο Θεός έχει το δικό του. Ο χώρος σου είναι η γη, ο χώρος του Θεού είναι η ψυχή σου. Είναι δίκαιο να καλλιεργείς το χώρο σου και να εγκαταλείπεις το χώρο του Θεού; Αν καλλιεργείς τη γη και δεν καλλιεργείς την ψυχή σου είναι γιατί θέλεις να βάλλεις σε τάξη την ιδιοκτησία σου και εγκαταλείπεις εκείνη του Θεού, είναι δίκαιο; Ο Θεός αξίζει να παραμελούμε την ψυχή μας που τόσο αγαπά; Χαίρεσαι βλέποντας το χώρο σου καλά καλλιεργημένο, γιατί δεν κλαις βλέποντας την ψυχή σου σε άθλια κατάσταση; Τα χωράφια του χώρου μας θα τα κάνουμε να ζήσουν μερικές μέρες σ’ αυτό τον κόσμο, η φροντίδα της ψυχής μας θα μας κάνει να ζήσουν αιώνια στον ουρανό. (…) Ο Θεός μας εμπιστεύτηκε την ψυχή μας ως δικό του χώρο, εμπρός λοιπόν, ας εργαστούμε με όλες τις δυνάμεις μας με τη βοήθειά του, ώστε τη στιγμή που θα έλθει να επισκεφτεί την ιδιοκτησία του, να την βρει καλά καλλιεργημένη και σε άριστη τάξη. Να βρει ένα θερισμό και όχι βάτα. Να βρει κρασί και όχι ξύδι, να βρει σιτάρι και όχι ζιζάνια. Αν βρει αυτό που αρέσει στα μάτια του, θα μας δώσει σε ανταπόδοση τις αιώνιες απολαύσεις, γιατί τα βάτα θα ριχτούν στη φωτιά.
↧