Η Εκκλησία που ταξιδεύει όπως ένα μεγάλο πλοίο πάνω στη θάλασσα του κόσμου, η οποία σ’ αυτή τη ζωή χτυπιέται από τα κύματα των δοκιμασιών κάθε είδους, η Εκκλησία δεν πρέπει να εγκαταλείπεται, αλλά να κυβερνάται. Έχουμε το παράδειγμα στους πρώτους πατέρες : Κλήμης, Κορνήλιος και πολλοί άλλοι στη Ρώμη, Κυπριανός στην Καρθαγένη, Αθανάσιος στην Αλεξάνδρεια, οι οποίοι κάτω από τους εθνικούς αυτοκράτορες κυβερνούσαν το πλοίο του Χριστού, ή καλύτερη την αγαπημένη Νύμφη του, την Εκκλησία, διδάσκοντας, υπερασπιζόμενοι την αλήθεια, με κόπο και πόνο μέχρι να χύσουν το αίμα τους. Παρατηρώντας αυτούς τους ανθρώπους και όσους τους μοιάζουν, με πιάνει πανικός, «φόβος και τριγμός με καταλαμβάνουν και είμαι σαν περιτριγυρισμένος από το σκοτάδι των αμαρτιών μου» (Ψ. 54,6). Θα ήθελα να εγκαταλείψω εντελώς το τιμόνι της Εκκλησίας που μου εμπιστεύθηκαν , αν μπορούσαν να βρω μια συγκατάθεση μέσα στα παραδείγματα των Πατέρων ή μέσα στην Αγία Γραφή… Επίσης, εφόσον είναι έτσι, και η αλήθεια μπορεί να κατακερματίζεται αλλά χωρίς να αφήνεις να σε νικήσουν (…) και η ψυχή μας συμπιεσμένη να καταφεύγει σ’ εκείνον που με το στόμα του Σολομώντα λέει : «Θέσε την εμπιστοσύνη σου στον Κύριο με όλη την καρδιά σου και μη στηρίζεσαι στη δική σου σοφία. Σε όλες τις ενέργειές σου, να σκέπτεσαι εκείνον, και θα κατευθύνει τα βήματά σου» (Παρ. 3,5-6) (…) Να μένουμε σταθεροί στη δικαιοσύνη και να ετοιμάζουμε τις ψυχές μας για τις δοκιμασίες, περιμένοντας τον Κύριο να μας στηρίξει, και να του πούμε : «Από γενεά σε γενεά, Κύριε, ήσουνα η καταφυγή μας» (Ψ. 89,1). Ας θέσουμε σ’ αυτόν την εμπιστοσύνη μας, γιατί8 εκείνος μας εμπιστεύθηκε την ευθύνη μας. Εκείνον που δεν μπορούμε να φέρουμε εις πέρας με τις δικές μας δυνάμεις ας τις βαστάζουμε με εκείνον που είναι παντοδύναμος και λέει : «Ο ζυγός μου είναι εύκολος και ελαφρύς» (Μτ. 11,30)
↧