Έχουμε δέκα εντολές, που δόθηκαν από το Μωυσή (…), και ότι παροτρύνει η ανάγνωση των αγίων Βιβλίων τα οποία μας μετέδωσε ο Ησαΐας: «Πλυθείτε, εξαγνιστείτε, βγάλετε το κακό από τα μάτια μου. Μάθετε να κάνετε το καλό, αναζητάτε ότι είναι δίκαιο, υπερασπίζεστε τον καταπιεσμένο, τη χήρα, και το ορφανό. Ελάτε και συγχωρήσετε μαζί, λέει ο Κύριος» (Ησ. 1,16…) (…). Αλλά έχουμε επίσης τους νόμους του Λόγου του Θεού, τα λόγια που ενθαρρύνουν, που δεν είναι γραμμένα σε πέτρες με το δάκτυλο του Κυρίου (Εξ. 24,12), αλλά που είναι γραμμένες στην καρδιά των ανθρώπων (2Κορ. 3,3) (…). Αυτές οι δύο εντολές χρησίμευσαν στο Λόγο για την παιδαγωγική της ανθρωπότητας, πρώτα από το στόμα του Μωυσή, και ύστερα από το στόμα των αποστόλων. (…) Αλλά έχουμε ανάγκη από ένα δάσκαλο για να μας εξηγήσει αυτά τα άγια λόγια…, Εκείνος θα μας διδάξει τα λόγια του Θεού. Το σχολείο είναι η Εκκλησία μας, ο μοναδικός μας Διδάσκαλος, είναι η Νύμφη, καλή θέληση ενός καλού Πατέρα, αρχέγονη σοφία, αγιοσύνη της γνώσης. «Εκείνος είναι το θύμα που προσφέρθηκε για τις αμαρτίες μας», λέει ο άγιος Ιωάννης (1Ιω.2,2), Εκείνος θεραπεύει τα σώματά μας και τις ψυχές μας, ολόκληρο τον άνθρωπο, Εκείνος ο Ιησούς «προσφέρθηκε όχι μόνο για τις αμαρτίες μας, αλλά και τις αμαρτίες ολόκληρου του κόσμου. Και ιδού πως μπορούμε να ξέρουμε ότι τον γνωρίζουμε, εφόσον τηρούμε τις εντολές του» (εδ. 3) … «εκείνος που διακηρύττει ότι μένει μαζί του, οφείλει να πορεύεται στο δρόμο όπου εκείνος, ο Ιησούς βάδισε» (6). Εμείς που είμαστε οι μαθητές αυτής της ευλογημένης παιδαγωγικής, ας τελειοποιήσουμε το ωραίο πρόσωπο της Εκκλησίας και ας καταφύγουμε ως μικρά παιδιά προς τη γεμάτη καλοσύνη μητέρα. Ας ακούσουμε το Λόγο του θεού: είθε να δοξάσουμε τη καμάρια διάθεση που μας κατευθύνει με αυτόν τον Διδάσκαλο και μας εξαγιάζει ως παιδιά του Θεού. Θα είμαστε πολίτες του ουρανού εφόσον είμαστε μαθητές αυτού του Διδασκάλου πάνω στη γη, και εκεί επάνω να κατανοήσουμε όλα όσα μας δίδαξε που αφορούσαν τον Πατέρα.
↧